Maulbeeraue

NORDHEIM - De Biblis-wijk Nordheim heeft een eiland voor de deur met de moerbeiweide, ook al moet je dit eiland delen met de buren van Lampertheim. De moerbeiweide is een van de mooiste en grootste Rijneilanden in de Hessische Bovenrijn. Veel weilanden worden traditioneel twee keer per jaar gemaaid en niet bemest. Dit resulteerde in een grote diversiteit aan soorten met een kleurrijke weergave van bloemen.

De Maulbeeraue strekt zich uit tussen de Maulbeerauer Altrhein en de Rijn. Het vormt een klein Rijneiland in de Hessische wijk Bergstrasse. Om preciezer te zijn: tussen Rijnkilometers 443,8 en 449,1. Het noordelijke derde deel maakt deel uit van de gemeente Biblis (district Nordheim), het tweederde deel naar het zuiden behoort tot de stad Lampertheim (district Hofheim). Aan de overkant ligt de Nibelungen-stad Worms.De moerbeiweide staat onder natuurbescherming en is een Natura 2000-gebied. Informatieborden vertellen ons meer over dit juweeltje aan de Hessische Bovenrijn. Voor ons is de start van de ronde met de klok mee in Nordheim bij het sportveld aan de L3261.Door velden bereiken we de Maulbeerauer Altrhein. De Maulbeeraue is een prachtige lokale recreatiebestemming en betovert met zijn weidelandschap. Doordat de weilanden twee keer per jaar worden gemaaid en niet worden bemest, heeft zich hier een mooie plantenvariëteit met kleurrijke bloemen gevestigd.Het Natura-gebied meet ongeveer 420ha.

De zuidpunt van de Maulbeeraue is de spoorlijn die Worms met Hofheim verbindt. Nu lopen we met de Rijn aan onze linkerhand en genieten van het schilderachtige weidelandschap. Op de Moerbeiweide staat ook een historische fontein en daaromheen zijn de laatste moerbeibomen te zien.Historisch gezien geven vondsten aan dat hier al in 500 voor Christus een Keltische Rijnovergang was, die Nordheim met Herrnsheim verbond. Er wordt gezegd dat het tijdens de Karolingische periode een plaats was voor bijeenkomsten of kampen voor graven en hun gevolg. De "Mulberauwe" werd voor het eerst vermeld in een document in 1427. Dat het voormalige moerbeibos er niet meer staat, komt waarschijnlijk door de Fransen. Revolutionaire troepen hebben hier rond 1795 brandhout gekapt.Moerbeien zien eruit als langwerpige bramen en zijn eetbaar. De bomen hebben goede groeiomstandigheden, waar bijvoorbeeld wijn groeit, is het vrij beschut en warm, de grond is los, voedzaam en rijk aan kalk.