Keienveld van zandsteen

Ik heb me altijd afgevraagd wie die rotsblokken in het bos heeft gegooid. In het kleine museum in Colleberg (buntsandstein.de) kwam ik er eindelijk achter wat dit fenomeen inhoudt:
Het is rotszandsteen, het bindmiddel is kwarts, daarom is het erg hard. Zachtere zandstenen hebben bijvoorbeeld klei en ijzeroxiden als bindmiddel. De harde steenzandsteen is zeer goed bestand tegen weersinvloeden. Hierdoor hoopte het zich tijdens het Pleistoceen op aan de oppervlakte in de vorm van blokvelden (blokken zijn grote brokken rots). Zachtere rotsen daarentegen verweerden en werden geërodeerd. Blokvelden komen bijvoorbeeld voor op de berghellingen tussen Collenberg en Großheubach en bij Faulbach.