Pilgerstatue

Pelgrimsgestalte bij de bedevaartskerk van Maria-Tenhemelopneming - met een geweldig uitzicht op de Alpen op de achtergrond

Mensen hebben altijd al naar plaatsen willen reizen waar ze bijzonder dicht bij de hemel kunnen zijn. In de middeleeuwen gingen mensen ongeacht afkomst of opleiding op bedevaart.
Er waren drie belangrijke pelgrimsbestemmingen over lange afstanden: Rome, Jeruzalem en Santiago de Compostela. Deze laatste dankte zijn bloeitijd vooral aan het feit dat het Heilige Land bezet was door Arabieren en Rome voor veel berouwvolle pelgrims niet inspannend genoeg was.
De eerste pelgrims naar Santiago de Compostela waren edelen en hoge geestelijken zoals bisschoppen en abten, waaronder Franciscus van Assisi. Maar al snel volgde ook het gewone volk. De meeste pelgrims die uit heel Europa kwamen hadden religieuze motieven: van degenen die een pelgrimstocht naar het graf van de apostel maakten, werden hun zonden vergeven. Sommige mensen gingen naar Santiago om een gelofte na te komen, anderen wilden de apostel iets vragen. In de late middeleeuwen bestond er ook een straf- of boetebedevaart, waartoe een misdadiger of zondaar door wereldlijke of kerkelijke rechtbanken kon worden veroordeeld. Een bijzondere vorm van pelgrimstocht was de ‘delegatiebedevaart’, die de ene persoon namens een ander of een groep ondernam.
De pelgrimsroutes naar St. James strekken zich al meer dan 800 jaar als een spinnenweb door heel Europa uit. Alle paden eindigen dan in de “Camino di Santiago” (het huidige Baskenland) die vervolgens van Burgos (er zijn ongeveer 30 grote pelgrimshuizen) naar de eindbestemming leidt, naar Santiago di Compostala om het standbeeld van St. James in de kathedraal te omarmen .