Ehemaliges Luisenbad

Tegenover de molen, achter de huizen aan de huidige Badstraße nr. 35-39, werd in 1748 voor het eerst een bron genoemd, waarvan het water na onderzoek als genezend werd beschouwd. Vanaf 1757 bouwde hofapotheker Behm met koninklijke financiële steun uitgebreide kuurfaciliteiten, genaamd "Friedrichs-Gesundbrunnen" ter ere van koning Friedrich II: een zeshoekig badhuis, behandelingshuizen en een herberg. Maar de hausse als kuuroord duurde maar een paar jaar en het kuuroord, dat sindsdien in verval was geraakt, werd in 1809 door de nieuwe eigenaar omgedoopt tot Luisenbad. 200 jaar geleden waren er ook structurele veranderingen in het "Luisenbad". De fontein werd ingesloten in een nieuw achthoekig gebouw met het opschrift "In fonte salvs". De laan naar Berlijn heette Brunnenstrasse of Badstrasse. De vervuiling van de Panke, voornamelijk veroorzaakt door de stroomopwaarts gelegen leerlooierijen, versnelde de vroege achteruitgang van het Luisenbad als kuuroord. Gelegen aan de rand van de snelgroeiende hoofdstad, werd Gesundbrunnen steeds meer een uitgaansgebied met toeristische bars, wat het tot de jaren zestig bleef. En de bron? Beschadigd tijdens bouwwerkzaamheden in 1869, droogde het later op toen het gebied volledig was ontwikkeld met huurwoningen. Maar het leeft nog steeds voort op de muur van een gebouw op de hoek van de Badstraße en de Travemünder Straße, als een reliëf dat het fonteinhuis uit 1809 voorstelt. het tijdperk van het uitgaanscentrum. Slechts een klein deel van het voormalige etablissement "Marienbad", ontstaan uit het Luisenbad, is nog bewaard gebleven. Naast het restaurant met balzaal, waarvan de vestibule behouden bleef als entreegebied van de bibliotheek, was er ook een gemeentebad met kuipen, een stoomsauna en een buitenbad. De bekendste was echter waarschijnlijk de biertuin: "Hier kunnen gezinnen koffie zetten" - deze traditie werd ook op deze plek gevolgd, zoals blijkt uit het opschrift "Kafé Küche" van baksteen in de bibliotheekgevel.