Boomhars

Wat zijn die rare patronen in de dennenstammen?, vraagt menig wandelaar die met open ogen door onze bossen zwerft zich misschien af. Het zijn de overblijfselen van een oud ambacht, dennenhars.De oude Grieken gebruikten al colofonium om hun schepen af te dichten. De colofonium werd door middel van destillatie verkregen uit boomhars. Rosin en de terpentijnolie die ook bij de destillatie ontstaat, worden nog steeds gebruikt, bijvoorbeeld bij de vervaardiging van verven en vernissen.
naturparkmagazin.de/nossentiner-schwinzer-heide/harzung-von- Kiefern-ein-altes- Handwerk-im-naturpark-erleben/

Zeker niet zo'n spectaculair hoogtepunt als het uitzicht vanaf de Zugspitze. Maar een interessant stukje natuurbezit, want: boomhars wordt niet alleen gebruikt als middel tegen de bomen zelf. Mensen gebruiken de kleverige hars ook al heel lang voor verschillende aandoeningen. De bomen dichten hun wonden af met de kleverige afscheiding en beschermen zichzelf tegen ziekteverwekkers zoals bacteriën of schimmels. Maar de geur van de hars is ook effectief tegen parasieten en roofdieren. De bekendste harsen zijn wierook en mirre. Beide harsen komen voor in Afrika en de Arabische regio. Vanwege de lange transportroutes zijn ze echter vanuit klimatologisch oogpunt twijfelachtig. Ook de harsen van inheemse bomen zijn erg populair: vooral de harsen van sparren en dennen worden in dit land veel gebruikt. In de volksgeneeskunde wordt boomhars gebruikt om wonden te behandelen. Voor dit doel wordt meestal een zalf gemaakt van de hars, die in de volksmond ook wel "pekzalf" wordt genoemd. De zalf zou de volgende effecten hebben:
Snellere wondgenezing, minder littekens, beschermt tegen ziektekiemen en bacteriën en voorkomt en bestrijdt ontstekingen. (Bron: utopia.de)