Friedensmuseum "Die Brücke von Remagen"

De burgemeester van Remagen, Hans Peter Kürten, had al langer het idee om een gedenkteken te bouwen. De onderhandelingen met de Bundesbahn duurden zeven jaar voordat het voormalige spoorwegterrein kon worden verworven. Aanwijzingen aan officiële instanties om de brug als gedenkteken te behouden en een gedenkteken voor de vrede op te richten, werden genegeerd.

Toen de brugpijlers vervolgens in de zomer van 1976 uit de Rijn werden gehaald, liet hij hun stenen naar de Remagener Ufer brengen omdat hij een idee had: namelijk om kleine brokken van deze brugstenen te verkopen, in giethars ingesloten en met een certificaat van authenticiteit. Op 7 maart 1978 ging hij met dit idee naar buiten. Het succes overtrof alle verwachtingen. In korte tijd werden verkoopopbrengsten van ruim 100.000 DM bijeengebracht - de eerste steen van het museum werd gelegd.

Het was mogelijk om een werkgelegenheidsmaatregel te laten goedkeuren door het arbeidsbureau. De torens werden ontruimd, deuren en ramen werden toegevoegd, het interieur werd geschilderd en lichten werden aangestoken. Het monument werd geopend op 7 maart 1980, slechts 2 jaar na het idee om de brugstenen te verkopen. Sindsdien hebben meer dan 800.000 mensen het museum bezocht.

Een focus van de tentoonstelling herinnert aan de bouw, de verovering en de hevige gevechten in het bruggenhoofd, waarbij Duitse, Amerikaanse, Belgische en Engelse soldaten betrokken waren. Een documentaire video van de Engelse Militaire Academie in Sandhurst laat zien wat er gebeurt in journaals en interviews met hedendaagse getuigen.

De tweede focus, onder de noemer "Bruggen bouwen - Boodschappen voor Vrede", belicht de ontwikkelingen na de Tweede Wereldoorlog en documenteert de meer dan 200 oorlogen sinds 1945.

Bron: bruecke-remagen.de/friedensmuseum

In de torens van het voormalige bruggenhoofd van de "Brug van Remagen", die tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog door de geallieerden werd gebombardeerd en tevergeefs werd geprobeerd op te blazen toen de Wehrmacht zich terugtrok, maar later vanzelf instortte, bevindt zich een klein "Vredemuseum". Het is - natuurlijk - geen cultureel of zelfs vermakelijk museumbezoek, maar dient als herinnering en herinnering. Een taak die vandaag de dag nog steeds actueel is!

Ik vind het heel belangrijk dat dergelijke structuren behouden blijven. Helaas mogen de muren worden gesmeerd, het pand vies en overgroeid. Het zou mooi zijn als je het niet alleen als een gezicht adverteert, maar het ook als zodanig ontvangt. De brugpijlers zijn zeker de moeite waard.