Ruine Roßstein

Rossstein-ruïnesRoßstein ligt in de buurt van Schmidmühlen en Hohenburg midden in het eenzame Taubenbacher Woud.
Chunrad Oerelheimer noemde zichzelf voor het eerst in 1331 naar het kasteel, zodat hij de bouwer kon zijn. Destijds was het gunstig gelegen aan de Bistumer Steig, een handelsroute vanuit de regio Eger. In 1357 kwam het kasteel in handen van Rüdiger Punzinger, die in dienst was van de Wittelsbach paltsgraaf, als bruidsschat voor een dochter van Konrad.
Rüdiger maakte carrière en werd rond 1375 verpleegster in Hohenfels. Na zijn dood volgde zijn broer Georg Punzinger hem in 1381 op - een strijdlustige geest. Rond 1400 kwam hij in conflict met de stad Regensburg: blijkbaar huisvestte hij in zijn kasteel schaduwrijk gepeupel, dat herhaaldelijk Regensburgse kooplieden op straat had aangevallen. In de loop van deze vete werd het kasteel in 1411 door de Regensburgers in brand gestoken, maar werd herbouwd door Andreas Punzinger. Toch verloren de Punzinger hun belangrijke positie niet.
De familie verliest echter geleidelijk de interesse in het nu afgelegen kasteel Roßstein. De Paltsgraven willen Roßstein terugkopen van de laatste Punzinger genaamd Mathes, maar hij weigert. Na zijn dood werd Roßstein alleen geïnspecteerd door een boswachter uit de Palts. In 1550 vatte het door onzorgvuldigheid vlam. Lienhart Spieß, in 1563 aangesteld als beheerder, vernieuwt het niet meer, maar woont in het Spießhof, dat nog steeds bestaat, aan de voet van de kasteelheuvel. Sindsdien vervallen tot op onze dagen, rond 2000 het veiligstellen van de overblijfselen.
Het hoofdkasteel bestaat uit een grote, bijna rechthoekige woontoren van natuursteen. De hoeken zijn gemaakt van hardstenen, er zijn zelfs enkele bultstenen te vinden. De woontoren heeft een gewelfde kelder, een lage begane grond met lichtspleten en twee ruime bovenverdiepingen met raampartijen en twee manshoge, gewelfde entrees. De toegang naar het oosten kon worden geblokkeerd met een grendel.
Ook al zijn de kasteelruïnes vrij klein, een bezoek is de moeite waard, vooral als je het combineert met een wandeling door het prachtige Taubenbachtal en het eenzame Taubenbachbos. Ver weg van de hoofdwegen kan de Oberpfälzer Jura op een unieke manier worden beleefd.Bron: uittreksels van Burgen-seite.de