Der Namensgeber von Teufelsbrück

Een standbeeld van de gehoornde man is het symbool van Teufelsbrück. Er zijn veel legendes over. Er was eens dat karpers vast kwamen te zitten in het moeras in het moerassige gebied. Er was een brug nodig. Een jonge timmerman nam de klus aan, maar de fundering hield niet stand in de vochtige grond. De jongeman zat wanhopig op de bouwplaats toen de duivel hem op de rug klopte en aanbood de brug op vaste grond te bouwen. In ruil daarvoor eiste hij de ziel van degene die als eerste de brug zou oversteken. Volgens oud gebruik was dit de bouwer zelf.Op de dag van de bouwkeuring stond de timmerman met bonzend hart voor de brug toen er plotseling een geschrokken konijn over de brug rende. Boos over de fraude zou de duivel zich in het moeras hebben gegooid.
De Hamburgse beeldhouwer Hans Waetcke wilde dit verhaal herdenken en hakte in 1928 de eerste demon uit massief eikenhout. Sinds juli 2000 staat daar, als gevolg van een breed scala aan schade en diefstal, de zesde en tot nu toe laatste duivel, gemaakt door de steenhouwer Bert-Ulrich Beppler, gemaakt van zandsteen en met een gewicht van ongeveer een ton.

Wie kent de achtergrond van de havenkom bij Teufelsbrück?
Op de lagere school leerde ik het volgende verhaal:
Lang geleden aanvaardde een bouwmeester de opdracht om op dit punt een brug over de Elbe te bouwen. De ondergrond heeft daar een zeer laag draagvermogen en de bouwmeester had hulp nodig. Hij kreeg ook hulp van de duivel. De duivel beloofde de brug te bouwen en eiste in ruil daarvoor de ziel op van degene die als eerste de brug overstak. Vroeger was het gebruikelijk dat de bouwer eerst de brug overging om te laten zien dat de brug stabiel is. De brug werd ingehuldigd en voordat de bouwmeester de brug over kon, rende een muis tussen zijn benen over de brug. De duivel ergerde zich daar zo aan dat hij opzij sprong en een gat veroorzaakte dat sindsdien het havenbekken bij Teufelsbrück is.

Teufelsbrück dankt zijn naam aan een oude legende:
Bij de doorwaadbare plaats, waar de Elbchaussee tegenwoordig de Flottbek oversteekt, hebben wagens herhaaldelijk ongelukken gehad door kapotte wielen. Men nam aan dat daar "de duivel aan de gang was". Een timmerman kreeg toen de opdracht om een brug over de kreek te bouwen. Hij riep de hulp van de duivel in om de brug te bouwen en beloofde hem de ziel van het eerste wezen dat de brug zou oversteken.
Nadat de pastoor uit Nienstedten op de dag van de inwijding de brug had gezegend en erop wilde stappen, schrok een konijn op van de menigte en liep als eerste over de brug.
Tot zover de legende, die op vergelijkbare wijze ook voor andere bruggen bestaat. De wat soberdere versie luidt als volgt: "In de Deense tijd waren hier twee bruggen, één over de Flottbek en één verder naar het westen. De 'dövelten', oftewel 'dubbele' brug werd de Düvelsbrück."
Volgens de Heimatbote komt de naam Dübelsbrück van een meneer Dübel, die hier een kwekerij zou hebben gerund, de legende is alleen maar romantisch.Zelfs vandaag de dag herinnert het kleine beeldje "De duivel broedt over zijn konijn" ons aan de duivel die, met het konijn (want het was nauwelijks een konijn) in zijn hand, piekert over hoe dit hem kon overkomen - hij had ben er al zo enthousiast over geworden Ziel van de pastoor verheugde zich!
Eerder werden duivelsfiguren uit hout gesneden en meerdere keren gestolen.de.wikipedia.org/wiki/Teufelsbr%C3%BCck