Fontana del porto di Ripetta

De Fontana del porto di Ripetta is een fontein in Rome, die oorspronkelijk deel uitmaakte van een haven aan de rivier de Tiber. De fontein werd ontworpen door Alessandro Specchi en Carlo Fontana in 1704, in opdracht van paus Clement XI. De fontein bestaat uit een ovale bassin met een rotsachtige groep in het midden, waarop twee dolfijnen, een schelp, een lantaarn en het pauselijke wapen zijn geplaatst. De fontein diende als drinkplaats voor de dieren die de goederen van de haven vervoerden.

In 1902 werd de haven afgebroken om de oevers van de Tiber te verbreden en te versterken. De fontein werd verplaatst naar de huidige locatie, in Piazza del Porto di Ripetta, waar hij nog steeds te zien is. De fontein wordt ook wel Fontana del Navigatore of Fontana dei Navigatori genoemd, als eerbetoon aan de zeevaarders die de haven gebruikten.
De fontein is een van de weinige overblijfselen van het oude havengebied, dat een belangrijke rol speelde in de economie en de cultuur van Rome. De fontein is een voorbeeld van de barokke stijl, die veel fonteinen in de stad kenmerkt.

De Clementine-poort, algemeen bekend als "di Ripetta" om het te onderscheiden van de grotere van Ripa Grande, werd gearrangeerd door paus Clemens XI, vandaar de naam. Sterker nog, in een van de vele posterules van de Aureliaanse Muur (die toen nog liep van de oude "Aurelian brug" tot de hoogte van de "Flaminia poort"), was al een kleine, rudimentaire jachthaven gevormd sinds de 14e eeuw. eeuw. beledigend", ongeveer ter hoogte van de kerk van S. Rocco, voor het lossen van hout, kolen en wijn. In 1704 keurde paus Albani, Clemens XI, het voorstel van zijn president van de wegen goed voor de oprichting van een systeem van dokken, trappen en bovenplein, een project dat voorzag in de veiligheid en het gemak van aanlanding van een gecombineerde haven met de schoonheid en de aangenaamheid van een monument.De constructie werd toevertrouwd aan de architect Alessandro Specchi, die gebruik maakte van de medewerking van Carlo Fontana en ... een aardbeving, die de instorting van een boog van het Colosseum veroorzaakte, de realisatie van de onderneming vergemakkelijkte en een kostbaar materiaal opleverde zoals travertijn. De constructie werd gekenmerkt door twee grote gebogen trottoirbanden die vanaf de dokken tot straatniveau rezen (waar de kerk van S.Gregorio dei Muratori en het gebouw van de Dogana, bekend als "la Doganella" uitkijken) en door een halve cirkel in de in het midden stond een mooie fontein op de klif met daarboven een ster (heraldisch wapen van de pauselijke Albani-familie), vooral handig om de lastdieren te drenken die hier in grote aantallen aankwamen voor het transport van goederen; later werd een smeedijzeren lantaarn toegevoegd om de nachtlanding van boten te vergemakkelijken. Aan de zijkanten van het halfrond werden twee kolommen geplaatst waarop vervolgens de verschillende niveaus van de overstromingen die tussen 1495 en 1750 plaatsvonden, werden aangegeven.Het werk werd ingehuldigd op 16 augustus 1704, voor de plechtigheid van S. Rocco en ter gelegenheid van de rivierfeesten die jaarlijks op die dag plaatsvonden. Talrijke termen waarmee de haven in de loop der jaren werd geïdentificeerd: "haven van Legna", "haven van Posterule" of "haven van Acquaroli", allemaal gemakkelijk in verband te brengen met de oorsprong van het toponiem. De haven was gereserveerd voor rivierverkeer vanuit de bovenloop van de Tiber, als alternatief voor die van Ripa Grande waar het zeeverkeer aankwam.Helaas heeft de haven nooit hoog in het vaandel gestaan, zozeer zelfs dat ze al snel in een erbarmelijke staat van verlatenheid raakte: het zware werk dat er werd verricht en de periodieke overstromingen, gecombineerd met slecht onderhoud, brachten haar in een staat van aanzienlijke verval, gedeeltelijk binnengevallen door aarde en met afgebroken treden. Het is daarom niet verwonderlijk dat met de constructie van de muren het offer van dit grote architectonische werk met onverschilligheid werd aanvaard, dat gedeeltelijk werd verwoest en gedeeltelijk onder water kwam te staan. Tegenwoordig is van dit grote stuk verdwenen Rome alleen de oude fontein genaamd "Clementina" of "dei Navigatori" die de grote zaal sierde en de twee kolommen met tekens die, gemarkeerd door "lieve kleine handjes", de hoogte aangeven die door de overstromingen is bereikt van de Tiber, compleet met de datum en naam van de regerende paus.