Chiesa parrocchiale di San Martino e Rosa

Parochiekerk van Santi Martino e Rosa

Beginnend vanaf de muren van de Refosso-gracht, nadat u de San Martino-brug over de Monticano-rivier bent overgestoken, ziet u aan de linkerkant de kerk met zijn onmiskenbare, ruwe stenen en bakstenen gevel. Aan de linkerkant verrijst de klokkentoren. Hoewel het bouwjaar van de kerk niet bekend is, is wel bekend dat zij aan het begin van de 13e eeuw deel uitmaakte van een groter complex met liefdadigheidsinstellingen. Het San Martino-gebouw werd aanvankelijk geschonken aan de monniken van de Hospitaalorde (Crociferi) (1639) en vervolgens in 1665 overgedragen aan de Dominicanen, die het gebouw uitbreidden. Binnen in de kerk, die uit één ruimte bestaat, zijn talloze werken van de leden van de orde te zien. Het koor, de bekroning van het hoofdaltaar en de preekstoel zijn bijvoorbeeld van frater Elia Biondo uit de 18e eeuw, het hoofdaltaar is het werk van frater Carlo Bonazza (1695), het houten koor is gemaakt door frater Ludovico Vittorio Facchini (rond 1696). Vermeldenswaard zijn ook het schilderij Aanbidding der herders van Francesco da Milano, de afbeelding van de heiligen Sebastiaan en Barbara en Rochus del Pozzoserrato en de grote afbeelding in de pastorie van het Laatste Avondmaal van de schilder Sante Peranda (1615).