Overblijfselen van de brugpoort

Vroeger was er een brugpoort aan de linkerkant van de Main aan het westelijke uiteinde van de oude hoofdbrug. Aan beide zijden was de poort door muren verbonden met de vestingwerken aan de oevers van de Main. Het werd gebouwd als een triomfboog met een rondboogvormige koetsgang in het midden en twee rechthoekige voetgangerspassages aan de zijkanten, die pas in 1865 werden doorbroken. De poort had een wapen van prins-bisschop Johann Philipp von Greiffenclau (regeerde 1699-1719) in de driehoekige gevel die het middelste deel overspande. In de zijdelen waren nissen voor figuren; de vier figuren, twee aan de westkant (de Griekse Pallas Athene en de Romeinse Minerva), twee aan de oostkant (Romeinse krijgers), waren het werk van Balthasar Esterbauer. Van de beelden van de poort staan de twee krijgers in het Mainfränkisches Museum (sinds 2016: Museum voor Franken) op de vesting Marienberg. Na de sloop werden de twee godinnen gekocht door een fabrikant voor zijn tuinpark in Elbersfeld. De poort was niet versterkt, het was meer een barrière voor lichtbewapende mensen. Antonio Petrini of Andreas Müller worden besproken als architecten. In 1869 werd de hele poort afgebroken om plaats te maken voor de uitbreiding van de straten nadat de vestingstatus officieel was afgeschaft en de stadsmagistraat al in 1864 een aanvraag had ingediend bij het kantoor van de commandant voor sloop. Het wapen is bewaard gebleven en bevindt zich nu boven de voetgangerstunnel tussen Burkarderstraße en Uferweg (ongeveer ter hoogte van het St. Carl-bastion van het fort, halverwege tussen de oude hoofdbrug en de kerk van St. Burkard). gezien boven de hoofdingang, in schril contrast met de sobere rechthoekige betonnen rand van de tunnelingang.