LODI - chiesa di S. Francesco

De kerk van San Francesco, daterend uit het einde van de dertiende eeuw, is het meest originele heilige gebouw in de stad Lodi. De belangrijkste eigenaardigheid wordt weergegeven door de twee "openlucht" verticale raamstijlen van de gevel, die het eerste voorbeeld zijn van een model dat zich tussen de veertiende en vijftiende eeuw door Noord-Italië verspreidde.
Het gebouw werd gebouwd tussen 1280 en het begin van de veertiende eeuw op de plaats van een kleine kerk van de Orde van de Minderbroeders gewijd aan San Nicolò. Op initiatief van de bisschop van Lodi Bongiovanni Fissiraga, ondernamen de religieuzen de bouw van het huidige lichaam van het gebouw, ondersteund door donaties van de nobele Antonio Fissiraga.In 1527 werd het beheer van de tempel toevertrouwd aan de Gereformeerde Franciscanen van San Bernardino, die in 1840 werden vervangen door de Barnabitische Vaders, die het aangrenzende klooster al in 1834 hadden bezet en het in een college hadden veranderd; de eerste jaren van hun activiteit waren volledig gewijd aan een grondige restauratie van het complex, die eindigde in 1842. Hoewel de Barnabieten het apostolische ambt van de kerk van San Francesco "voor eeuwig gebruik" hebben verkregen, blijft het eigendom van het gebouw nog steeds het voorrecht van de parochie van de kathedraal van Lodi, waarvan het nog steeds afhankelijk is. Het gebouw staat op de lijst van de Italiaanse nationale monumenten.

Een van de weinige heiligen die ook buiten het christendom hoog gewaardeerd wordt, is San Francesco, in Duitstalige landen bekend als Franciscus van Assisi. Franciscus werd geboren in Assisi in 1181/82 en stierf in 1226. Als zoon van rijke ouders was hij in zijn jeugd meer een levensgenieter, maar wendde zich later tot Christus. In het half verwoeste kerkje van San Damiano, gelegen op de heuvel buiten de stadsmuren van Assisi, was hij op een dag aan het bidden en hoorde hij de stem van Christus van het kruis komen, die hem opriep “zijn kerk te herbouwen”. Aanvankelijk nam hij dit verzoek letterlijk en restaureerde hij het kerkgebouw, later besefte hij dat het vooral om de kerk als gemeenschap van gelovigen ging.
Franciscus werd een rolmodel voor veel mensen, zij sloten zich bij hem aan en de “Orde van de Minderbroeders” (Ordo Fratrum Minorum) van Franciscus van Assisi werd gecreëerd. Tegenwoordig zijn er drie mannelijke takken in de brede Franciscaanse religieuze familie: de Franciscanen, de Minorieten en de Kapucijnen; evenals twee vrouwelijke: de Zusters Franciscanessen en de Clarissen. Daarnaast is er de “Derde” of “Seculiere” Orde, waar vrouwen en mannen zich bij kunnen aansluiten die de klassieke religieuze geloften (armoede, kuisheid en gehoorzaamheid) niet afleggen en in hun gezin en hun beroep blijven leven.