Zinkend landschap

Let op, gelieve niet naar binnen te gaan: het smalle stuk land tussen de Lippe en het kanaal presenteert zich als een ware wildernis. Tussen dichte heggen en een paar hekken zijn, afhankelijk van het weer, water- of moddergebieden en in het midden staan vaak hele bomen. Sommigen van hen doen het niet goed met deze aandoeningen en sterven in de loop van de jaren af. Anderen, zoals de els, voelen zich juist om deze reden op hun gemak. Hetzelfde geldt voor de dieren die ravotten op, boven of onder water en vooral tussen het verse dode hout.Wat het gevolg lijkt van een dijkdoorbraak is bewust toegestaan en is in wezen een blik in het verleden. Voordat de oevers werden versterkt of dijken werden gebouwd langs lange stukken van de Lippe, zag de omgeving er meestal zo uit. Tegenwoordig zijn dergelijke gebieden in bevolkte gebieden echter de uitzondering. De uiterwaarden zijn zwaar bevochtigd door eerdere bergdalingen en zijn niet toegankelijk. Oude paden liggen grotendeels onder water, het hele gebied is ontoegankelijk. Dat is maar goed ook, de bijna natuurlijke ontwikkeling van de uiterwaarden zonder gestoord te worden door mensen en honden is hierbij belangrijk.Het aangrenzende landschapskunstwerk Water Levels (Hermann Prigann, 2009) maakt heel duidelijk dat het een paar jaar geleden nog mogelijk was om hier langs te lopen zonder nat te worden. Eerst kwam de verzakking door de steenkoolwinning, toen kwam de artistieke en landschapsingreep: de pompen werden uitgeschakeld. Zo werd een voormalig industriegebied eerst een kunstwerk en daarna een meer.roemerlipperoute.de/discover/vorstellung-etappenorte/marl/landschaftskunstwerk-wasserstaende