Tors End Tor

Tors End, een charmant begin van de uitgebreide verzameling tors op de Belstone Ridge, is een lange dunne strook blootgesteld graniet, die zich uitstrekt langs de noordwestelijke rand van Belstone Common, met een uitgebreid clitterveld aan de westkant. In 'High Dartmoor' vermeldt Hemery de ontsluiting, maar lijkt deze ten onrechte aan de noordelijke rand van het hoger gelegen gebied te plaatsen, bij wat wij 'Belstone Common Tor' noemen; "... het land valt scherp naar beneden tot een fijne satellietstapel; kleiner, maar zeer karakteristiek, de gedurfde kegel domineert de afnemende noordelijke top en staat toepasselijk bekend als Tors End (ongeveer 1.500 voet)." Volgens Hemery is er ook een kleine steengroeve aan de noordkant die bekend staat als 'Sand Pit'. Omdat Tors End de gemakkelijkste tor was om te bereiken en omdat het zich het dichtst bij het dorp bevond, lijkt het een doelwit voor steengroeven te zijn geweest. Een kwart segment van een verlaten appelbreker is te vinden aan de oostkant van de belangrijkste ontsluiting.

Er zijn ook verlaten molenstenen en troggen op de hellingen rondom het Belstone Tors-gebied. Tim Jenkinson (2001/2) schrijft; "De steengroeve bij Sand Pit is symbolisch voor de belangstelling voor het graniet van Belstone en weerspiegelt hoogstwaarschijnlijk de uitvoering van Venville Rights, een voorrecht dat aan de inwoners van Dartmoor wordt verleend in ruil voor de betaling van huur aan het hertogdom." Venville Rights staan de lokale bevolking toe "alles uit het bos te verwijderen dat voor eigen gebruik en welzijn kan zijn"; ze dateren uit 1609 tijdens het bewind van James I, toen werd verordend dat "het graven en verwijderen van heidesteen alleen mag worden gebruikt voor het herstellen van huizen en land".

Iets meer dan 100 jaar geleden beeldt Dora James (1911) een interessant tafereel af in het dorp Belstone; ze klaagt; ‘Er zijn nu minstens twee granieten werkplaatsen in het dorp, hoewel de eigenaren, geloof ik, een jaarlijkse vergoeding aan het hertogdom moeten betalen voor het verwijderen van steen in zulke grote hoeveelheden, die, als het voor hun bestwil is, nauwelijks in aanmerking kunnen worden genomen. hun ‘eigen gebruik’.” In die tijd was Belstone een bijenkorf van industrie en rotsen die van de tors werden geplunderd, en sommige stenen werden ter plekke bewerkt en vermoedelijk terzijde geschoven als ze onvolkomen waren - daarom vinden we daar zoveel verlaten artefacten. Dora was erg ontevreden over de hele situatie, aangezien ze de werkplekken een "doorn in het oog" noemt en vond dat het proces van "het uitgraven en in stukken snijden van de glorieuze stapels" van Belstone Tors "oneindig te betreuren is." Ze noemt de stenen "grijze gedenktekens". Het wordt door de lokale bevolking algemeen aanvaard dat dit, de lagere ontsluiting, de werkelijke locatie is.