Torre di Calasetta

Calasetta werd officieel gesticht in 1770 en bezette het noordwestelijke uiteinde van Sant'Antioco. Het grondgebied en het stuk zee tussen het grootste eiland van de Sulcis-archipel en dat van San Pietro werden echter al 13 jaar lang bewaakt door de imposante toren die vandaag de dag nog steeds in het historische centrum van de stad staat.

Het uitzicht op de kust vanaf de top is buitengewoon.

De Calasetta-toren werd gebouwd tussen maart 1756 en juni 1757, midden in de Savoyaardse periode, vóór de oprichting van Calasetta (1770). In het masterplan van ingenieur Pietro Belly (1770) staat vermeld dat dit het plan is van het te bouwen dorp op het eiland Sant'Antioco, vlakbij de Torre di Cala di Seta. Bij de constructie van de toren werden lokale materialen (stenen en zand) gebruikt. De limoen kwam uit Porto Paglia.

Stenen die lichter waren dan de plaatselijke trachiet werden van andere nabijgelegen locaties (waarschijnlijk het Matzaccara-gebied of het eiland San Pietro) gehaald en naar de locatie getransporteerd om voor de kluis te worden gebruikt. Omdat de mannen die op hetzelfde eiland Sant'Antioco waren ingehuurd niet voldoende waren en het niet gepast zou zijn geweest om anderen te beletten werk in de landbouw te doen, werden werklozen uit Carloforte aangenomen.

De leiding van het werk werd toevertrouwd aan een bepaalde ingenieur...

toevertrouwd aan Solerj, die het project waarschijnlijk ook uitvoerde. Met zijn afgeknotte kegelvorm herhaalt hij over het algemeen het patroon van de talrijke torens die op min of meer regelmatige afstanden langs de oevers van de kust van Sardinië te vinden zijn. Aan de basis heeft het een diameter van ongeveer 9 meter en een hoogte van ongeveer 12 meter; de dikte van de omringende muren varieert van m. 070 boven tot m. 2,80 beneden.

De oorspronkelijke ingang bevindt zich ongeveer 5 meter boven de grond. Het interieur, geventileerd en verlicht door schietgaten (vandaag is er nog één over, de andere zijn omgebouwd tot echte ramen), is verdeeld in drie kamers: een grote halfronde ingang die communiceert met twee achterkamers die half zo breed zijn als de vorige. Een binnen de dikte van de muur behouden bakstenen trap geeft toegang tot het terras (paradeterrein). Een frame (staaf) gemaakt van andere steen dan trachiet om het beter te maken...