Ermita de Sant Roc

Het is een kleine, rechthoekige hermitage met één verdieping, gemaakt van kalk en mortel en met een puntdak zonder puntgevel.
Het hoofddoel van de kapel van Sant Roc was om een afgezonderde plek te bieden aan de personages van de Orde van de Hervormde Karmelieten die voor een paar dagen het leven van een kluizenaar wilden leiden, maar op een meer comfortabele plek dan die die kenmerkend was voor de eerste hermitages gebouwd in de eerste helft van de 17e eeuw in de Vall de Cardó, volgens het pad van de oprichters van Teresa de Jesús. Hoewel de datum van inwijding onbekend is, is bekend dat het de laatste was die werd gebouwd. Het werd, net als de rest, in 1835 verlaten vanwege de inbeslagname van Mendizábal.
Dankzij het water, dat sinds de oudheid bekend staat als Ronya vanwege zijn helende eigenschappen, kon de hermitage vanaf het begin van het gebruik van de vallei als kuuroord worden omgevormd tot het paviljoen voor inhalaties, sprays en gedeeltelijke badkamers. Maar omdat het erg ver van de hoofdgebouwen lag, werden aan het begin van de 19e eeuw de wateren van de Ronya of Sant Roc naar andere bronnen geleid die dichterbij waren. Na de burgeroorlog concentreerde de hermitage van Sant Elies of del Borboll de diensten hydrotherapeutica, en die van Sant Roc werd verlaten.