La corne de Vauban

Zichzelf opnemend in de dynamiek van de postmiddeleeuwse ontwikkelingen in de kunst van fortificatie, bracht Vauban (1633-1707), die het menselijk verlies wilde verminderen, een revolutie teweeg in de kunst van poliorcetica en fortificatie. Uit de werken van Vauban kunnen drie vestingsystemen worden afgeleid. Hij wil zich echter vooral aanpassen aan het terrein13.De verovering van de Franche-Comté en het Heilige Roomse Rijk door de Nederlandse oorlog in 1674 maakte de versterking van de regio Belfort, die toegang gaf tot de vlakte van de Elzas, van essentieel belang. Volgens het dubbele slagboomsysteem van Vauban bevindt Belfort zich op de tweede rij achter Huningue en Neuf-Brisach. Belfort, van een eenvoudig fort nog steeds van middeleeuwse essentie, verwierf toen de status van koninklijk fort.Het fortificatieproject van Belfort voorgesteld in 1687, volgend op de vorming van de Liga van Augsburg, volgens zijn tweede theoretische systeem. Dit systeem is gebaseerd op de scheiding van de lange en korte schietzones in twee concentrische omhullingen. De buitenste omheining bestaat uit vrijstaande versterkte bastions met uitzicht op het veld. De binnenbehuizing is bedoeld voor close combat. Deze binnenbehuizing wordt gevormd door torens 27, 41 en 4614.Vauban past het terrein aan door de rivier de Savoureuse te verplaatsen en past zich aan het terrein aan door een beschermend werk naar voren te brengen dat uitkijkt op de Miotte - het is de Hoorn van Hoop - en een ander op het glacis van het kasteel.