Wallfahrts-Stele

Zeer mooie stele 👍

• Er werden bedevaarten gedaan om berouw te tonen en om verzoening te vragen. Een gemaakte schuld werd afbetaald. In Santiago di Compostela hoopten mensen dat hun zonde(n) verlost zouden worden.
• Je mocht alleen op bedevaart gaan als je vrij was, dat wil zeggen dat je je geboortedorp en je familie mocht verlaten (bijvoorbeeld als je gescheiden was of geen lijfeigene was)
• De bedevaart was erg gevaarlijk. Niet alleen was de reis erg moeilijk, maar overal lagen de gevaren van fraudeurs en overvallers op de loer. Outlaws, moordenaars, verarmde ridders. Ter bescherming gingen mensen daarom alleen in groepen op bedevaart. Het was vooral gevaarlijk voor vrouwen, die vaak werden verkracht. “Vertrek als maagd – teruggekeerd als zwangere vrouw”. Pelgrims stonden onder de bescherming van de koning, maar dit was niet belangrijk omdat hij ver weg was. Net als de handelsroutes liepen vooral de pelgrimsroutes gevaar. In de late middeleeuwen waren er, vooral in Nederland, enkele gemeenschappen en plaatsen die criminelen veroordeelden om op bedevaart te gaan als straf en boetedoening. Dit heeft de pelgrimsroutes er zeker niet veiliger op gemaakt.Vandaag weten we dat 2/3 van de pelgrims hun bestemming nooit heeft bereikt. Ze kwamen om, gaven het op en begonnen onderweg een nieuw leven.
• Vroeger droegen pelgrims, net als nu, een Sint-Jakobsschelp en de Jacobswandelstok als identificatiesymbolen, evenals vandaag de dag een pelgrims-ID-kaart (waar mensen ijverig postzegels verzamelen als bewijs dat ze de pelgrimsroute hebben gelopen).
Tegenwoordig bewandelt slechts ongeveer de helft van de pelgrims de Jacobsweg puur uit religieuze overtuiging. Interesse in de kunstgeschiedenis, de zoektocht naar jezelf of simpelweg de sportieve uitdaging zijn tegenwoordig vaak drijfveren voor mensen om de “Camino” te lopen.

Prachtige stele met een geweldig uitzicht op de Alpen op de achtergrond