Im Hohen Venn

In de kernzone buigt de tot 694 m hoge leisteenrug naar de hemel. Ongeveer 10.000 jaar geleden, aan het einde van de laatste ijstijd, vormden zich hoogveen op de kale, drassige grond. Tot in de Middeleeuwen was 90% van de Hoge Venen bedekt met een dicht loofbos. Machtige beuken, knoestige eiken en snelgroeiende berken stonden op de grond en creëerden een schemerige sfeer voor de bosbodemflora. In de eeuwen die volgden werd het bos op veel plaatsen gekapt om plaats te maken voor open heide. De heide werd "afgeveegd" en de schapen van de omliggende dorpsgemeenschappen aan de rand van het Venn hadden ruimte om te grazen. Vanaf 1840 deed de Pruisische boom zijn intrede. De Pruisische autoriteiten droogden grote stukken heide en plantten de snelgroeiende rode spar op de open heide. Inmiddels is de omzetting van het hoge aandeel naaldhout in loofbos begonnen.

De Hoge Venen biedt bezoekers veel mogelijkheden voor een mooie wandeling. Er zijn echter enkele belangrijke basisregels die in acht moeten worden genomen: Er zijn in totaal vier zones voor toegangsautorisatie: Zone A omvat het gebied dat vrij toegankelijk is voor wandelaars. De aanduiding Zone B betekent het gebied waar bezoekers vrij kunnen lopen op gemarkeerde paden. Zone C daarentegen mag alleen worden betreden onder begeleiding van een erkende natuurgids en Zone D is volledig verboden terrein voor bezoekers. Op bepaalde momenten kan het bosbeheer grote delen van het Venn-gebied afzetten (bijvoorbeeld vanwege brandgevaar). In het hele Venn-gebied worden dan rode vlaggen gehesen.

De Hoge Venen zijn ongetwijfeld één van de meest ongerepte landschappen van de Eifel en de Ardennen en één van de bekendste toeristische hoogtepunten van Oost-België.