Friedensglocke Crivitz

De Vredesbel op Burgplatz in het kleine stadje Crivitz in Noord-Duitsland herdenkt de atoombombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Het maakt deel uit van het wereldwijde programma Mayors for Peace en volgt de traditie van de wereldvredesklokken. De Crivitzer-klok werd na veel planning op 8 augustus 2020 ingehuldigd en wordt nu jaarlijks geslagen op 6 augustus, de verjaardag van de atoombom, maar ook op nieuwjaarsdag en bij speciale gelegenheden.De bel hangt in een paviljoen volledig bekleed met cortenstaal. Het woord vrede werd 12 keer in verschillende talen gebrandmerkt in de zijwanden. Dit zijn Frieden, Peace (Engels), 平和 (Japans), 和平 (Chinees), Paix (Frans), Paz (Spaans, Portugees), Shalom (Hebreeuws), мир (Russisch), Amani (Swahili), Freden ( Zweeds, Nederduits), Vrede (Nederlands, Afrikaans), سلام (Arabisch). In de vloer ligt een stenen mozaïek van een vredesduif. Naast het paviljoen omvat het totaalconcept ook een open haard en een podium voor evenementen. Ook werden er ginkgobomen geplant.De bel zelf werd in 1943 in de Eifel gegoten uit een tin-houdende staal-zinklegering. Hij weegt 400 kg en heeft een maximale diameter van 1,02 m. Hij is van buitenaf bevestigd op basis van het Aziatische model. De klepel komt uit de stadskerk in Crivitz, de bijbehorende bel is in 1942 omgesmolten voor oorlogsdoeleinden."Waarom? Ter nagedachtenis aan de verwoestende effecten van de adembombardementen in Hiroshima en Nagasaki en ter ondersteuning van de strijd om de afschaffing van kernwapens […] Tot 1989 werden ook kernraketten in de Crivitz-regio gestationeerd. [...] We zullen het oorlogsgevaar niet met een bel uitbannen, maar hoe meer mensen duidelijk voorstander zijn van ontwapening, voor de afschaffing van kernwapens en het hardop zeggen, hoe groter het koor zal zijn. [...]"– Helmuth Schröder, initiatiefnemer van de Crivitz Peace Bell. Hij kwam op het idee tijdens een bezoek aan de World Peace Bell in Nieuw-Zeeland.de.wikipedia.org/wiki/Friedensglocke_(Crivitz)