Twee kerken van Rościn

Rościn is een oud dorp met een Slavische geboorteakte, gebaseerd op de Duitse wet aan het begin van de 13e eeuw. De eerste schriftelijke vermelding van het dorp dateert uit 1337 (het behoorde toen toe aan de familie von Rostin) en er was al een kerk hier in die tijd. Het bescheiden stenen gebouw uit de 13e eeuw staat er nog en wordt - belangrijker nog - steeds mooier door de renovatie die al enige tijd gaande is (mede gefinancierd door het Ministerie van Cultuur en Rijksmonumenten). De kerk is gebouwd van granietblokken en heeft geen toren. Het heeft een drievoudig getrapt hoofdingangsportaal. De spitsboogvensters en blendes die de gevels sieren, zijn ook bewaard gebleven.Op een kleine heuvel in het centrum van het dorp werd een eenvoudige hallentempel gebouwd. Het heeft de gelovigen eeuwenlang gediend. Toen aan het begin van de 17e en 18e eeuw de nieuwe eigenaar van Rościn - Ernst von Bredow - begon met de bouw van een paleis en een boerderij, besloot hij ook een nieuw gebedshuis te bouwen. Hij koos hiervoor een plek op een iets lager gelegen heuvel aan de andere kant van de weg. De oude kerk kreeg toen de functie van graanschuur en pakhuis (waarschijnlijk werden daar ook in Rościn geproduceerde kleipijpen opgeslagen). Ook na de oorlog vervulde hij deze functie voor de plaatselijke staatsboerderij.
Het nieuwe huis van God was gemaakt van baksteen. Aanvankelijk had het barokke kenmerken. Het werd in de negentiende eeuw herbouwd in classicistische stijl en onderging in 1920-22 opnieuw een renovatie (de vlag op de kerktoren herinnert eraan). De kerk is gewijd aan St. Roch. In de omgeving van de kerk bevond zich een begraafplaats, die langzaam afliep naar het oppervlak van het nabijgelegen meer. Er zijn moderne graven dicht bij de kerk en hoe verder van de tempel, hoe ouder de graven. Hoewel er niet veel leesbare vooroorlogse grafstenen bewaard zijn gebleven, is de sfeer van deze plek uniek en zeker een bezoek waard.
Beide kerken zijn ingeschreven in het monumentenregister.

Momenteel is de nieuwe kerk nog steeds in gebruik, terwijl de oude een ruïne is die moeilijk toegankelijk is. Het dak van de oude kerk ziet er nieuw uit, maar de omgeving is een dichte begroeiing die door niemand is gekapt. Binnenkort zullen de bomen tegen de muren beginnen te barsten.