Ehemaliges Kurbad sogenanntes Luitpoldbad

Het Luitpoldbad, dat nu een monumentaal pand is, werd gebouwd in de classicistische stijl volgens de plannen van Albert Geul uit Neurenberg. Er wordt gezegd dat er 236 badcabines waren gehuisvest tijdens zijn tijd als openbaar bad tot 1889.
Bron: hotel-zentrale.de/gehenswuerdigkeiten/Luitpoldbad-Bad+Kissingen-89.html

Het Luitpoldbad in het Beierse staatsbad Bad Kissingen was aan het begin van de 20e eeuw het grootste badhuis van Europa. Tegenwoordig herbergt het monumentale pand het casino van Bad Kissinger en verschillende autoriteiten.

Het Luitpoldbad, de voormalige vestiging van Actien-Bad, waarvan de bouw al in 1855 was goedgekeurd, werd tussen 1868 en 1871 op instigatie van de districtsmagistraat en badcommissaris (kuuroorddirecteur) Joseph von Parseval gebouwd als één verdieping. , drievleugelig complex met een hoek-, open naar het noorden - en centrale paviljoens met aanvankelijk 120 badcabines[2] in het 120.000 vierkante meter grote Luitpoldpark (kuurpark) aan de Frankische Saale werden gebouwd in de neorenaissance bouwstijl volgens plannen van de Münchense architect professor Albert Geul (1828–1898). Met zijn aanvraag voldeed hij aan de eisen van het kuuroord Kissingen aan badinrichtingen met restaurantlocaties, die waren gespecificeerd door een jury onder leiding van Gottfried Semper. De lange zijden van het gebouw zijn 100 meter lang en de brede zijden ongeveer 80 meter lang.

De bouw en exploitatie van het pand werden gefinancierd door de “Aktiengesellschaft des Badeestablishments in Kissingen” omdat de staatskas leeg was. Aandeelhouders waren burgers, vooral artsen van het kuuroord. Mineraalwater en modderbaden werden aangeboden. De aanvankelijk open noordzijde werd van 1878 tot 1880 afgesloten met een Kursaal, het huidige Luitpold Casino, gebaseerd op plannen van Heinrich von Hügel. In 1897 werd het Actienbad verkocht aan de Beierse Kroon.[3] Prins-regent Luitpold van Beieren, een groot voorstander van het koninklijke staatskuuroord, liet tussen 1902 en 1906 de twee zijvleugels aan een tweede verdieping toevoegen en naar het zuiden uitbreiden vanwege de groeiende vraag van klanten. De twee zijvleugels boden nu ruimte aan in totaal 236 badcabines. Als onderdeel van deze maatregel werden in de zuidelijke hoekpaviljoens twaalf glas-in-lood boogramen in de hedendaagse Art Nouveau-stijl geplaatst.[4] Nadat deze uitbreiding was voltooid, werden het Actienbad en het omliggende kuurpark in 1906 omgedoopt tot Luitpoldbad en Luitpoldpark.

Maar door maatschappelijke veranderingen – grotere hotels en sanatoria hadden op verzoek van hun gasten de badfaciliteiten inmiddels in eigen beheer, waardoor de vraag naar een centraal badhuis afnam – werd het Luitpoldbad eind jaren zeventig gesloten en stond daarna leeg. Het casino met een aangrenzend restaurant bleef echter in bedrijf. Het oefenbad met mineraalwater[5], dat pas in 1980 werd geïnstalleerd op de plaats van het oude ketelhuis op de binnenplaats, werd eveneens in 2004 gesloten en in 2012 werd besloten het te slopen.

Bron: Wikipedia