Historische kalkoven

De volgende informatie is te vinden op de website van Lenggries:Een van de laatste vrijstaande kalkovens staat nog in Lenggries.Het bestaat uit een voorkamer, die werd gebruikt om brandhout op te slaan, maar ook als woonkamer en slaapkamer voor de kalkbranders. Een korte gang leidt naar de eigenlijke verbrandingskamer, die maar liefst 3 meter hoog is.Vroeger moest de grondstof, kalksteen uit het Karwendelgebergte, moeizaam worden aangevoerd en zorgvuldig in de verbrandingskamer worden opgestapeld. De koepelvormige spouw werd vervolgens gevuld met houtblokken en het vuur aangestoken.
Tijdens het bakproces was er een hitte van meer dan 1000 graden. Een brand duurde tussen de 3 en 5 dagen. Het regelen van de luchttoevoer en het bijvullen van brandhout moest de klok rond met grote zorg gebeuren. Daarna, toen de hitte na een paar dagen was afgenomen, waren de stenen sneeuwwit geworden.
Nadat de stenen waren afgekoeld, werden ze in grote houten kuipen gegooid om ze te "blussen" en werd er water over gegoten - kalksteen werd gevormd. Bij de Lenggrieser kalkoven leverde een enkele brand ongeveer 60 m3 kalkplamuur op, waarvoor ongeveer 40 - 50 sterren brandhout werden gebruikt.
Kalkverbranding in de Isarwinkel werd voor het eerst genoemd in de 14e eeuw.
In 1958 ging de laatste kalkoven in Lenggries uit.

De kalkoven is van juni tot oktober dagelijks geopend van 9.00 tot 17.00 uur.

Getuigenissen uit vervlogen tijden direct aan de Isarweg

Naast de kalkoven staan twee tafels met een bankje in de schaduw