Buca del Bandito

Misschien wel de mooiste en moeilijkste route van het eiland. Het begint met een lange klim op zelfs ruwe ondergrond die, enkele tientallen meters van de top, zelfs met een ebike vrijwel onbegaanbaar wordt.

Als u langs de radio-installaties loopt, begint u ongeveer 200 meter af te dalen op een open gebroken pad, waarna u rechtsaf gaat en langs de noordkant van de top gaat via een smalle, tegengestelde en soms onderbroken doorgang om bij een deel van de top te komen. herderspad, dat het bos in leidt en het meest vloeiende deel van het hele pad vertegenwoordigt. De bodem is hier nog goed: een mix van bladeren, zandige klei en wat losse stenen. Zodra je het kruispunt met het blauwe zwijnpad bereikt, ga je links om verder te gaan op het plaatselijke gat van de bandiet en hier begint een zeer verraderlijk stuk tussen de bomen met steile hellingen, compressies, tegenhellingen en blootliggende wortels/rotsen, allemaal op een zanderig pad. en met heel weinig grip.

Tenslotte, na het verlaten van het bos, ga je door het laatste redelijk gladde stuk met enkele technische passages en een handmatig te doen houten brug om de afdaling te vieren, maar bovenal (hoop ik) je fysieke integriteit!

Prachtig verbindingspad tussen de Cima del Monte en de antenneberg

Leuk om te zien dat het onmogelijk is om te doen, een achtergrond van breccia die noch stabiliteit noch remmen geeft.