Santuario della Madonna di Loreto

Het heiligdom van de Madonna di Loreto ligt net buiten het kleine dorpje Trentinara. De binnenplaats is koel en schaduwrijk voor een pauze.

Het Heiligdom van de Madonna di Loreto getuigt van de invloed van de Basiliaanse monniken door in zijn structuur, die van de klokkentoren, de typische architectuur van hun "cenobi" in herinnering te brengen. De monniken waren verbonden met de cultus van de Maagd Oidighitria en de Zwarte Madonna. De Basiliaanse monniken (d.w.z. van de orde van St. Basil), of correcter als Italiaans-Grieken. Ze vluchtten uit de Balkan, Syrië en Klein-Azië ten tijde van de Gotisch-Byzantijnse oorlog (6e eeuw), en vooral na de iconoclastische vervolgingen (8e eeuw). De Basilianen lieten de verbetering van de levensomstandigheden in de hele Cilento toe met bekwame bedrijvigheid, tijdens de periode van middeleeuws verval. Herders en kleine bosgemeenschappen verzamelden zich rond de kleine kloosters die ze stichtten. Zo ontstonden de eerste kernen van veel Cilento-steden. De prachtige plafondschilderingen worden toegeschreven aan broeder Angelo, de laatste kluizenaar en bewaker van het heiligdom, die in de armoedige kamer naast de toegangsdeur woonde. De legende van Maria-verschijningen in de buurt van het heiligdom is wijdverbreid. De legende die wil dat de Madonna zo koppig aan die plek wordt gekoppeld dat ze meerdere keren aan twee herderskinderen verschijnt op de stam van een steeneik, waarop ze onlosmakelijk zou zitten, is vergelijkbaar met veel andere legendes, waarop de geschiedenis van de Maria-heiligdommen van Cilento zijn verbonden. , gesticht en spiritueel bestuurd door Basiliaanse monniken. De Pozzo della Madonna, een paar meter van het Heiligdom, verheerlijkt de heiligheid van water als een totemische waarde in een boerenbeschaving.