Marktplatz Luckau

Luckau met zijn historische stadscentrum biedt voldoende redenen voor een langer verblijf: indrukwekkende historische muren, prachtige parken en tuinen, musea voor verschillende interesses, rondleidingen en culturele evenementen, maar ook verfrissingsstops.

Het marktplein wordt omringd door talrijke barokke huizen uit de 17e eeuw, die voor het laatst in de jaren negentig zijn gerestaureerd. Sommige van deze gebouwen zijn rijkelijk gestuct en voorzien van prachtige gevels door Italiaanse barokke architecten.

Bron: Wikipedia

Het oudste nog bestaande document waarin de stad Luckau wordt vermeld (Lukkowe in het Sorbisch) dateert uit 1276. Het Verdrag van Luckau werd gesloten in 1351. Als rijke stad werd het in 1492 een van de hoofdsteden van Neder-Lausitz. In die tijd was Luckau een gemengd Duits- en Sorbisch sprekend stadje in een Sorbisch sprekend gebied. Aan het einde van de 18e eeuw liep de Duits-(Neder)Sorbische taalgrens slechts drie kilometer ten noordoosten van de stad[4], en de naburige dorpen Schollen, Karche, Zaacko en Cahnsdorf spraken toen nog Sorbisch.

Met de Vrede van Praag in 1635 werd de Saksische keurvorst beleend met het markgraafschap Neder-Lausitz, dat tot dan toe onder Boheemse heerschappij had gestaan.

Tijdens de Dertigjarige Oorlog ontwikkelden de Zweden de stad als hun belangrijkste basis; Het leed ernstige schade als gevolg van de daaropvolgende botsingen.

Op 4 juni 1813, tijdens de Vrijheidsoorlogen, werd de opmars van Franse eenheden naar Berlijn gedwarsboomd door de geallieerde Russisch-Pruisische troepen in de slag om Luckau. Napoleon verbleef op 20 en 21 juli 1813 in Luckau als onderdeel van een troepeninspectie. Hij betrok een kamer op de bovenverdieping van het zomerhuis van koopman Vogt. Deze koopman was destijds de rijkste man van de stad. Hij was zo rijk dat zelfs de stad Luckau geld van hem leende. Omdat het die nacht in juli erg koud was, liet Napoleon een koperen warmwaterkruik naar zijn bed brengen. Deze warmwaterkruik is vandaag de dag nog steeds te zien in het Niederlausitz Museum in Luckau.

Bij besluit van het Congres van Wenen in 1815 werd Neder-Lausitz Pruisisch, werd het markgraafschap ontbonden en werd het gebied Neder-Lausitz en daarmee de stad Luckau bij de provincie Brandenburg gevoegd.

Van 1816 tot 1952 was de stad de administratieve zetel van het district Luckau en aan het begin van de 20e eeuw was het een bekend modderbad. Van 1952 tot 1993 was Luckau de districtszetel van het district Luckau (tot 1990 in het DDR-district Cottbus).

Ten tijde van het nationaal-socialisme en tijdens de Tweede Wereldoorlog lag de vliegbasis Alteno in de wijk Alteno. Het werd voornamelijk gebruikt om piloten van de luchtmacht op te leiden. Pas in 1944/45 werden hier actieve vliegende eenheden gestationeerd. De luchtmacht van het Nationale Volksleger gebruikte het vliegveld later als decentralisatievliegveld voor het Fighter Squadron 1 “Fritz Schmenkel”.

Bron: Wikipedia