Castello Ruffo di Scilla

Kasteel Ruffo di Scilla
De geschiedenis gaat terug tot de tijd van Magna Graecia. Ze zou zijn gemaakt door de tiran Anaxillas, die stierf in 476 voor Christus. BC, om te beschermen tegen aanvallen van piraten. Gebouwd als een buitenpost van de stad Rhegion, werd het fort uit de stad weggerukt door Dionysius I van Syracuse en na ongeveer 50 jaar kwam het weer onder de controle van de stad Rhegion onder Timoleon.
Ook onder de Romeinen diende het om Reggio te verdedigen. In de Middeleeuwen viel het onder Byzantijnse controle en werd het door de Basilianen gebruikt als een klooster gewijd aan Sint Pancras. In de 11e eeuw kwam het gebouw in het bezit van de Normandische heerser en hertog van Apulië en Calabrië Robert Guiskard. In 1255 werd het complex uitgebreid in opdracht van de Hohenstaufen Manfred van Sicilië. In de 13e eeuw viel het op Charles I van het Huis van Anjou.
Onder de Aragonezen, in de 15e eeuw, toen vuurwapens wijdverbreid werden, werd het middeleeuwse kasteel aangepast en omgevormd tot een renaissancefort. In 1469 veranderde het opnieuw van eigenaar en viel het in handen van Gutierre De Nava, een Castiliaanse ridder van vermeende Duitse afkomst. In 1533 verwierven de Ruffos het renaissancefort en vestigden zich daar in 1620. Tegelijkertijd was er een kerker in de kelder gehuisvest, die berucht was om zijn marteling. Aan het begin van de 18e eeuw verloor het zijn militaire belang volledig. In 1713, tijdens de Spaanse Successieoorlog, werd het bezet door Habsburgse troepen. Na de Vrede van Wenen in 1738 viel het in handen van het Bourbon-koninkrijk van Twee Sicilies.[4] Van 1770 tot 1772 vonden de eerste moderne vestingwerken plaats.
Het Castello Ruffo di Scilla werd ook getroffen door de aardbeving van Calabrië in 1783 en als gevolg daarvan werd de kerker gesloten. Na het einde van de Parthenopeïsche Republiek in 1799 werd het complex bezet door Napoleontische troepen. Aan het begin van de 19e eeuw wisselden de Fransen en Engelsen meermaals tijdens de coalitieoorlogen. Na de tijdelijke Franse bezetting in 1806 onder generaal Louis de Partouneaux, konden de Fransen het fort in februari 1808 weer in bezit nemen. Nadat het gebouw tijdens de vorige belegeringen aanzienlijke schade had opgelopen door artillerievuur, vonden tussen 1811 en 1813 renovatiewerkzaamheden plaats, wat kenmerkend is voor het huidige uiterlijk van de vesting. Met name na een blikseminslag op de kruitopslag in 1812, die het gebouw ernstig beschadigde en twee officieren doodde, werd de oorspronkelijke structuur van de faciliteit aanzienlijk gewijzigd. Aan het einde van de Napoleontische tijd was er weinig meer over van het vorige gebouw.
Tijdens de “Koers van Duizend” in 1860 werd het complex zonder weerstand overgedragen aan de vrijwilligers van Giuseppe Garibaldi. Naar verluidt heeft Garibaldi na de overdracht zelf de driekleur op het fort gehesen.
Tijdens de aardbeving van Messina in 1908 werden de oudere delen van het gebouw die nog bestonden grotendeels verwoest, zodat er niets meer over is van de voormalige residentie van de Ruffo.[4] In 1913 werd een kleine vuurtoren gebouwd aan de noordelijke rand van de richel, die nog steeds wordt beheerd door de Italiaanse marine. Tot aan de Tweede Wereldoorlog werd het fort onder meer gebruikt door de Italiaanse kustartillerie. Aan het einde van de 20e eeuw was in de voormalige vestingwerken een jeugdherberg gevestigd. Na uitgebreide restauratiewerkzaamheden is het sindsdien onder meer gebruikt voor tentoonstellingen en congressen.
Tekst/bron: Wikipedia
de.wikipedia.org/wiki/Castello_Ruffo_di_Scilla

Kasteel Ruffo di Scilla
Barokke residentie van de familie Ruffo
Het kasteel werd in 1533 gekocht door Paolo Ruffo en was de residentie van zijn familie vanaf dat moment tot het begin van de 17e eeuw. Als bewijs hiervan is er een grote plaquette die getuigt van de restauratie en het familiewapen van Ruffo, direct bij de toegangspoort, die bereikbaar is via een brug. En dan zijn we in dit wonder: we herkennen de verzonken gewelfde kelder, de binnenplaats en de buitentrap die naar de Ruffo Residence leidt. De onregelmatige plattegrond en de gebouwen met totaal verschillende stijlen laten ons de verschillende tijdperken herkennen waarin ze zijn gerenoveerd. Alles werd echter bewaard volgens de typische opstelling van forten. Maar dat is niet de enige schoonheid: het gebouw staat direct op het voorgebergte met uitzicht op de zee met de twee havens van Scilla
Tekst / Bron: Turismo Reggio Calabria
turismo.reggiocal.it/en/culture/castles-and-fortresses/castle-ruffo-of-scilla#:~:text=The%20castle%20was%201533%20by,%C3%BCber%20a% 20Br%C3%BCcke%20is%20 bereikt.

Het stadskasteel van Castello Ruffo di Scilla troont op een landtong die uitsteekt in de zee tussen het strand en de haven. Het kasteel kan worden bezocht als onderdeel van een rondleiding of op eigen gelegenheid en geniet van het onvergelijkbare uitzicht op de zee en de kust.