Findlingsgarten

Terwijl grote stenen vroeger het Noord-Duitse landschap kenmerkten, verdwijnen de geologische natuurmonumenten vandaag de dag nog steeds in toenemende aantallen. Aanvankelijk voor de bouw van grote stenen graven, later vooral voor de bouw van huizen en paden. Om de laatste grote rotsblokken, die ook belangrijk zijn in termen van rotsgeschiedenis, te behouden als een geologische showcase voor het nageslacht - dit was het idee van Prof. Dr. Klaus-Dieter Meyer van het toenmalige Staatsbureau voor Bodemonderzoek in Nedersaksen. De "keienonderzoeker" zette zich in voor het aanleggen van keientuinen. Eind jaren 70 werd in Hagenburg de eerste in zijn soort in Nedersaksen gebouwd.Het machtige gneisgraniet, dat de opmaat vormt voor de kleine steententoonstelling, is ongeveer 2,6 miljard jaar oud en weegt bijna 20 ton. In 1979 werden hier in totaal 23 keien samengebracht. Alleen de jongste steen, een basalt uit Zuid-Zweden, komt niet uit de omgeving van Hagenburg. Alle anderen reisden in de gletsjers van de laatste ijstijd (Saale-ijstijd) van de gebieden van het huidige Noorwegen, Zweden en Finland naar wat nu de Maritieme Provincie is. In totaal 23 verschillende plutonische gesteenten - plutoniet zoals graniet, gabbro en dioriet -; vulkanische rotsen zoals basalt en porfier; Metamorfe gesteenten - metamorfieten zoals gneis en amfiboliet - en sedimentgesteenten - zoals zandsteen en kalksteen - zijn verzameld en beschreven.
Bron: fleckentour.de/wegpunkte-1-10/findlingsgarten

grote en grote stenen, een prachtig gezicht

Moet je even pauzeren.