Schloss Augustusburg

Een prachtige bestemming, er zijn tal van cafés in de nabijgelegen voetgangerszone.

Kasteel Augustusburg, vaak eenvoudig kasteel Brühl genoemd, is een van de eerste belangrijke rococo-creaties in Duitsland als de favoriete residentie van de Keulse keurvorst en aartsbisschop Clemens August van het Huis Wittelsbach (1700 - 1761).

In 1725 begon de Westfaalse bouwmeester Johann Conrad Schlaun in opdracht van Clemens August met de bouw van het kasteel op de ruïnes van een middeleeuwse waterburcht.

Onder de Beierse hofarchitect François de Cuvilliés kreeg het kasteel Augustusburg vanaf 1728 het ontwerp als een uitstekende residentie van deze tijd. Bekende kunstenaars van Europese faam werkten hier tot het in 1768 voltooid was. Een voorbeeld is Balthasar Neumann, die het ontwerp maakte voor de grote trap, een bravourestuk, een prachtige creatie vol dynamiek en elegantie.

De samensmelting van architectuur, beeldhouwkunst, schilderkunst en tuinkunst resulteerde in een totaalkunstwerk van de Duitse Rococo van de hoogste orde.

UNESCO erkende het verleden en heden van de barokke paleizen in 1984 door Slot Augustusburg - samen met Slot Falkenlust en de Brühl-tuinen - op te nemen op de lijst van cultureel werelderfgoed van de mensheid.

Vanaf 1949 werd de burcht Augustusburg decennialang gebruikt als representatief paleis voor de bondspresident en de bondsregering.

Dominique Girard legde de baroktuinen aan naar Frans model uit 1728. Dankzij professionele restauratie en onderhoud is het een van de meest authentieke tuinen van de 18e eeuw in Europa.

Naast de baroktuin ontwierp Peter Joseph Lenné de bosgebieden vanaf 1840 naar het model van een Engelse landschapstuin - een gebied dat vandaag uitnodigt tot ontspannende wandelingen.

Als eigenaar zorgt de deelstaat Noordrijn-Westfalen ervoor dat in Brühl een kasteel van wereldklasse behouden blijft en - samen met kasteel Falkenlust - als museum voor het publiek toegankelijk is.

Paleis AUGUSTUSBURG en het naburige jachthuis Falkenlust - evenals de tuinen die de twee gebouwen met elkaar verbinden (brutaal doorgesneden sinds de aanleg van een rondweg) - dragen terecht de titel UNESCO-werelderfgoed. Het paleispark is vrij toegankelijk (bijvoorbeeld een paar minuten lopen vanaf het treinstation van Brühl), maar het paleis zelf niet. Het kan worden bezocht als onderdeel van rondleidingen of concerten.