Openbare wasplaatsen

In de washuizen konden alle huisvrouwen kleren wassen zonder telkens de rivier te hoeven bereiken, met zware manden vol lakens en doeken.Silvio Benigno Crespi schreef dat:
“De openbare wasplaats bespaart vrouwen een lange reis met het gewicht van linnen op hun rug of armen om naar de rivier te gaan en het risico te lopen zich te wassen in het woeste water. Het is verdeeld in twee delen, waarvan het ene wordt gebruikt om te wassen en het andere om te spoelen, en in het laatste komt ongeveer honderd liter water per minuut binnen, dat vervolgens in het eerste boven een speciale borstel gaat en onmiddellijk wordt geloosd in een mangat".

Het in de buurt van woningen laten bouwen van een wasplaats waarin het in de fabriek verwarmde water werd laten stromen, werd destijds beschouwd als een onvoorstelbaar gemak dat de fabriek voor de werkende bevolking ter beschikking stelde.De hoes maakte het ook mogelijk om kleding te wassen, zelfs op regenachtige dagen.

Het washuis werd gebouwd op verzoek van de gemeente, die de bouw ervan oplegde aan de familie Crespi, in ruil voor het verlenen van de vergunning voor de bouw van de voetgangersbrug (1883) die Crespi d'Adda nog steeds met Concesa verbindt, over zowel de waterafleidingskanaal en de rivier de Adda.