Château de Broich

Prachtig klein binnen plaatsje.

Dit kasteel heet nu "Château de Broich", maar de echte naam is BROECK.
In regionaal dialect betekent BROEK moerassen.
Schematisch is het kasteel een agglomeratie van vier gebouwen in puin, min of meer asymmetrisch, met veel hoeken en een licht overhangende afgeschuinde basis.
Heel bijzonder is de zeer grillige beweging van de met leien bedekte daken.
Elk van de twee gevels wordt doorboord door een toegangsdeur en daarboven, ter hoogte van de zolder, een driehoekig timpaan versierd met een ronde roos.
Een gemetselde brug heeft de oude ophaalbrug vervangen.
Door dit kasteel te ontdekken, merken we enkele gelijkenissen op met het kasteel van STREVERSDORP, dat hemelsbreed slechts een paar honderd meter verwijderd is.
De overeenkomsten hebben betrekking op het terrein, de vijvers, de grachten en ooit de eigenaren.
Inderdaad, van de 16e tot het einde van de 17e eeuw behoorden de twee heerlijkheden BROEK en STREVERSDORP toe aan leden van de familie "Van der Heyden dit Belderbusch".
In 1699 werd het kasteel verkocht aan Jean-Josse de Harcking, Ridder van het Heilige Rijk. Zijn zoon, Winand-Henri de Harcking volgde hem op.
Waarschijnlijk was zijn zuster Catherine-Ernestine door opheffing van de heerschappij Dame de Broek na hem.
Ze was getrouwd met Jean-François de Hertwick.
Het eigendom ging vervolgens over op hun dochter Ludovika-Dorothée van Hertwick.
Ze was twee keer getrouwd, eerst met Werner-Edmond de Broich, daarna met baron Philippe de Witte de Liminghe, schepen van Aix-la-Chapelle en die door deze link heer van Broeck werd.
Het pand ging vervolgens over naar de zoon van het eerste bed Charles-Henri de Broich (1765-1834).
Daarna kunnen we nog familienamen noemen zoals: Pollart de Canivris, Ysebrandt de Lendonck, Deudon d'Heysbroeck en Canisius de Schinnen-lez-Sittard die het kasteel op 2 juli 1935 kocht.
Vandaag is Château Broich teruggekeerd naar de familie Broich die het gebouw heeft laten renoveren (huidige eigenaar: Baron Karl von Broich).
Broich werd geclassificeerd als een site bij Koninklijk Besluit van 23 mei 1972.