Green children of Woolpit

De legende van de "'groene kinderen van Woolpit'" betreft twee kinderen met een ongewone huidskleur die naar verluidt in het dorp Woolpit in Suffolk, Engeland, ergens in de 12e eeuw verschenen, misschien tijdens het bewind van koning Stephen. De kinderen, broer en zus, zagen er over het algemeen normaal uit, afgezien van de groene kleur van hun huid. Ze spraken een onbekende taal en aten alleen rauwe tuinbonen. Uiteindelijk leerden ze ander voedsel te eten en verloren ze hun groene kleur, maar de jongen werd ziek en stierf kort nadat hij en zijn zus waren gedoopt. Het meisje paste zich aan haar nieuwe leven aan, maar ze werd beschouwd als 'vrij losjes en baldadig in haar gedrag. Nadat ze Engels had leren spreken, legde het meisje uit dat zij en haar broer uit St. Martin's Land waren gekomen, een ondergrondse wereld bewoond door groene mensen.Volgens William van Newburgh ontdekten de dorpelingen van Woolpit op een dag tijdens het bewind van koning Stephen (reg. 1135-1154) twee kinderen, een broer en een zus, naast een van de wolvenkuilen waaraan het dorp zijn naam dankt. Hun huid was groen, ze spraken een onbekende taal en hun kleding was onbekend. Ralph meldt dat de kinderen naar het huis van Richard de Calne zijn gebracht. Ralph en William zijn het erover eens dat het paar dagenlang alle eten weigerde totdat ze rauwe tuinbonen tegenkwamen, die ze gretig consumeerden. De kinderen pasten zich geleidelijk aan aan de normale voeding en verloren na verloop van tijd hun groene kleur. De jongen, die de jongste van de twee leek te zijn, werd ziek en stierf kort nadat hij en zijn zus waren gedoopt.Nadat ze Engels hadden leren spreken, legden de kinderen (Ralph zegt alleen het overlevende meisje) uit dat ze uit een land kwamen waar de zon nooit scheen en het licht als de schemering was. William zegt dat de kinderen hun thuis St Martin's Land noemden; Ralph voegt eraan toe dat alles daar groen was. Volgens William konden de kinderen hun aankomst in Woolpit niet verklaren; ze waren het vee van hun vader aan het hoeden toen ze een hard geluid hoorden (volgens William, de klokken van Bury St. Edmunds) en plotseling bevonden ze zich bij de wolvenkuil waar ze werden gevonden. Ralph zegt dat ze verdwaald waren geraakt toen ze het vee een grot in volgden en, na geleid te zijn door het geluid van bellen, uiteindelijk ons land binnenkwamen.Volgens Ralph was het meisje jarenlang werkzaam als dienstbode in het huishouden van Richard de Calne, waar ze als "zeer baldadig en brutaal" werd beschouwd. William zegt dat ze uiteindelijk trouwde met een man uit King's Lynn, ongeveer 64 km van Woolpit, waar ze nog woonde kort voordat hij schreef. Op basis van zijn onderzoek naar de familiegeschiedenis van Richard de Calne heeft de astronoom en schrijver Duncan Lunan geconcludeerd dat het meisje de naam 'Agnes' heeft gekregen en dat ze is getrouwd met een koninklijke ambtenaar genaamd Richard Barre.