St. Publius Parish Church

Publius was prefect van het eiland "Melita", waarop Paul strandde tijdens zijn reis naar Rome en dat vaak wordt geïdentificeerd met Malta. Hij gaf Paulus drie dagen gastvrijheid in zijn landhuis, gedurende welke tijd Paulus de vader van Publius genas van koorts en dysenterie (Hand. 28, 7f).

De traditie meldt dat Publius de eerste bisschop van Malta werd. Er zijn echter geen sporen van het christendom te vinden op Malta vóór de 4e eeuw, en er zijn geen documenten bekend. Andere tradities noemen Publius de bisschop van Athene. Dienovereenkomstig stierf hij tijdens de vervolgingen onder keizer Trajanus.

Tot op de dag van vandaag is de kerk in Floriana bij Valletta gewijd aan Publius; Volgens de overlevering stond hier zijn paleis. De Romeinse villa in Burmarrad, die in 1964 werd ontdekt en vervolgens werd opgegraven, wordt beschouwd als het landhuis van Publius, waar Paul te gast was, de plaats heet daarom "San Pawl Milqi", "St. Paul is welkom".

De Saint Publius Parish Church (Maltese: Knisja Arċipretali ta' San Publiju), ook bekend als de Floriana Parish Church (Maltese: Knisja Parrokkjali tal-Furjana) is een rooms-katholieke parochiekerk in Floriana, Malta, gewijd aan Saint Publius. Het werd gebouwd in verschillende fasen tussen de 18e en 20e eeuw.De eerste steen van de kerk van St. Publius werd op 2 augustus 1733 gelegd door bisschop Paul Alphéran de Bussan, in aanwezigheid van grootmeester António Manoel de Vilhena. De sacristie werd zeven jaar later voltooid en het begon als een kleine kerk te worden gebruikt door de bewoners van de toen nieuw gebouwde buitenwijk Floriana. De bouw was voltooid op 17 januari 1768, toen het relikwie van Sint Publius naar de kerk werd gebracht. Het oorspronkelijke ontwerp van de kerk wordt toegeschreven aan Francesco Marandon. De kerk maakte oorspronkelijk deel uit van de parochie van St. Paul van Valletta.De gevel van de kerk werd herbouwd in 1771 en de koepel werd gebouwd in 1780. Het werd een vice-parochie in 1776, en de kerk werd op 20 maart 1792 ingewijd door bisschop Vincenzo Labini. Het werd een parochie in maart 1844 nadat paus Gregorius XVI een decreet had uitgevaardigd.De beuken en een kapel werden gebouwd tussen 1856 en 1861. Een nieuwe façade werd gebouwd door Nicola Zammit tussen 1884 en 1890. Twee nieuwe klokkentorens werden ook gebouwd in 1889 en 1892. Het interieur van de kerk werd verfraaid in de late 19e en vroege 20e eeuw .Een deel van de gevel en de koepel van de kerk werden verwoest door luchtbombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen het werd getroffen door bommen op 3-4 maart en 28 april 1942 en zestien mensen werden gedood. De nabijgelegen Sarria-kerk werd een tijdelijke parochiekerk totdat de kerk van St. Publius op 10 december 1944 werd heropend. De reconstructie van de kerk werd uitgevoerd door de architect Gustav Vincenti en werd eind jaren vijftig voltooid. Het interieur werd in de daaropvolgende decennia verfraaid en werd begin jaren negentig volledig voltooid.De kerk is gepland als een nationaal monument van klasse 1 en staat ook op de nationale inventaris van de culturele eigendommen van de Maltese eilanden.De gevel van de kerk van St. Publius bestaat uit een neoklassieke portiek met daarop een driehoekig fronton, aan weerszijden geflankeerd door een klokkentoren. Een standbeeld van Christus de Koning staat op de top van de gevel. De kerk heeft een kruisvormige plattegrond met een koepel en een rijk versierd interieur.Het altaarstuk met het martelaarschap van Publius dateert uit 1773 en is het werk van Antoine de Favray en zijn leerling Filippo Vincenzo Pace. Het plafond is versierd met schilderijen die het scheepswrak van Sint-Paulus en zijn verblijf op Malta uitbeelden. Verschillende andere schilderijen zijn ook te vinden in de kerk, waaronder werken van Giuseppe Calì, Emvin Cremona en vele andere kunstenaars.Het titulaire beeld van St. Publius werd in 1811 voltooid door de beeldhouwer Vincenzo Dimech.

Erg leuk hier 👍