Sette Giugno Monument

Op 7 juni 1919 brak hier een kleine, bloedige opstand uit tegen het Britse regime. Het monument herinnert hieraan. De dag wordt beschouwd als de historische opmaat naar de onafhankelijkheidsinspanningen van Malta.

Sette Giugno (uit het Italiaans voor "zevende juni") is een Maltese nationale feestdag die jaarlijks op 7 juni wordt gevierd. Het herdenkt gebeurtenissen die plaatsvonden op die dag in 1919 toen, na een reeks rellen door de Maltese bevolking, Britse troepen op de menigte schoten, waarbij vier mensen omkwamen. Dit leidde tot meer verzet tegen de koloniale regering en steun voor de pro-Italiaanse irredentisten die de Britse aanwezigheid op het eiland hadden uitgedaagd.

In de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, met de verstoringen in de landbouw en de industrie over het hele continent, slaagde de Maltese koloniale regering er niet in om de eilanden van voldoende basisvoedselvoorzieningen te voorzien.

De kosten van levensonderhoud zijn na de oorlog dramatisch gestegen. De import was beperkt en naarmate voedsel schaars werd, stegen de prijzen; dit verdiende het fortuin van boeren en kooplieden met overschotten om te verhandelen. De werknemers van de scheepswerf en de overheid ontdekten dat de loonstijgingen geen gelijke tred hielden met de stijging van de voedselkosten. De scheepswerfarbeiders vormden in 1916 een vakbond en organiseerden in 1917 een staking nadat ze een loonsverhoging van 10% hadden gekregen, wat algemeen werd beschouwd als een manier om de kosten van levensonderhoud niet bij te houden. Sommige segmenten van de samenleving deden het economisch goed. Er was een wijdverbreid geloof onder de bevolking dat graanimporteurs en meelfabrikanten buitensporige winsten maakten op de broodprijs. Kooplieden die andere grondstoffen controleerden, behaalden ook grote winsten uit de oorlog, ondanks prijsreguleringen.

Politieke ontwikkelingen waren ook een fundamentele oorzaak van de opstand. De eerste bijeenkomst van de Nationale Vergadering, gehouden op 25 februari 1919, keurde een resolutie goed die aan Malta alle rechten voorbehoudt die door de vredesconferentie van Versailles aan andere landen zijn gegeven; dit zou onafhankelijkheid van het Britse rijk hebben betekend. Deze resolutie, ingediend door de nationalistische factie onder leiding van dr. Enrico Mizzi, was tegengesteld aan een oorspronkelijke resolutie van dr. Filippo Sceberras, waarin uitsluitend om een verantwoordelijk bestuur werd gevraagd. Deze gematigde resolutie werd ingetrokken om de unanimiteit te verzekeren en een breuk tussen de twee facties te voorkomen.

Nationalistische spanningen waren ook aanwezig in de menigte die op 25 februari winkeliers aanviel die tijdens de vergadering van de Algemene Vergadering open waren gebleven, zoals de winkel "A la Ville de Londres". De politiediensten hadden deze aanvallen niet gestopt, en dit speelde de extremistische stromingen in de Assemblee in de kaart.

Het bronzen monument herdenkt de opstand tegen de stijging van de broodprijzen op 7 juni 1919