Grafheuvel met Romeinse graven

Vierkante en ommuurde terpen zijn een duidelijk teken van Romeinse begraafplaatsen. De muur maakt deel uit van een grafcomplex, de zogenaamde graftuinen. In onderzoek worden kleinere begraafgebieden die worden begrensd door een vierkante of rechthoekige sloot, begraaftuinen genoemd. Een tuinbouwkundig ontwerp van de graftuinen kan archeologisch niet worden bewezen, maar wordt wel genoemd in de schriftelijke bronnen voor Romeinse graven in de Italiaanse regio. Begraaftuinen werden al in de Keltische tijd aangelegd en zijn een uitdrukking van Keltisch-Romeinse begrafenisgebruiken.Het uitgegraven materiaal uit de sloten werd in het binnenoppervlak opgestapeld om een heuvel te vormen of aan de rand van de sloten. De sloten werden lange tijd opengehouden, waarschijnlijk decennia, en pas daarna geleidelijk opgevuld door erosie.