Kreuzkirche Buchheim

Keulen herstelt van de nasleep van de oorlog en het "economische wonder" brengt bescheiden welvaart voor veel huishoudens. Een gevolg van de oorlog is de toestroom van protestanten in het katholieke Rijnland: dit zijn oorlogsvluchtelingen en mensen die uit het oosten zijn verdreven uit het protestantse Pommeren en Oost-Pruisen, maar vooral arbeiders voor de industriële bedrijven op de rechteroever van de Rijn. Veel evangelische gemeenten, waaronder die in Schäl Sick, dat al lang een protestants karakter heeft, hebben geprofiteerd van een sterke toename van het aantal gemeenteleden. Ook de evangelische gemeenschap in Mülheim am Rhein groeide snel, zodat in 1968 het besluit werd genomen om voor de parochiedistricten Buchheim en Buchforst een aparte gemeenschap te ontwikkelen. Van 50 evangelische christenen in 1945 groeide het aantal protestanten snel tot meer dan 5.000 in het begin van de jaren zestig. Al in 1961 werd echter de eerste steen gelegd voor een aparte kerk in Buchheim aan de Wuppertaler Strae.Om de gelovigen een lange reis naar Mülheim te besparen, werden vóór de wijding van de kerk op de derde zondag van de advent in 1962 diensten gehouden in de aula van de voormalige evangelische basisschool (tegenwoordig de brede school aan de Wuppertaler Straße) en de basisschool aan de Alte Wipperfürther Straße (vandaag St. Mauritius). "De aula bevond zich op de derde verdieping en op elke verdieping waren stoelen geplaatst voor de oudere leden van de gemeente, waar ze wat konden ontspannen", meldt Matthias Niewels in de "Kölner Stadt-Anzeiger" in 1987.
Het uitgevoerde ontwerp van architect Rudolf Esch toont een eenvoudig gebouw van baksteen en beton in de vijfhoek. Drie zijden zijn raamloos om het kerkinterieur af te schermen van straatlawaai. Het interieur heeft een houten plafond, de oostelijke muur draagt een houten kruis. Bijzonder is de zogenaamde "bruidskamer" met een glazen wand naar de eredienst, waarin het bruidspaar zich oorspronkelijk voorbereidde op de ceremonie. Indien nodig kan deze worden geopend naar de eredienst. Tegenwoordig doet het vooral dienst als lounge voor kinderen van wie de ouders de dienst bijwonen. In 1964 kwam daar een vrijstaande kerktoren bij, een zogenaamde "Campanile". Communitylid Edith Opitz herinnert zich echter dat klokken pas in 1967 konden worden gekocht. Deurklinken en doopvonten zijn van de hand van beeldhouwer Herbert Schuffenhauer. In 1975 werd een kleuterschool gebouwd en in 1991 kreeg de kerk een eigen gemeenschapshuis.