Eglise Saint-Martin du Petit-Niort

De kerk, een bijgebouw van de abdij van Savigny, werd in de 12e eeuw herbouwd. Rond 1450-1460 waren de heren van Mirambeau van plan om het gebouw vanuit het zuiden te verdubbelen, maar alleen de vergroting van het koor werd uitgevoerd. Het schip wordt pas in het begin van de 17e eeuw vergroot, tegelijk met de bouw van de vierkante klokkentoren. Tijdens de revolutionaire periode werd het gebouw gebruikt als veevoederopslag. In 1815 werd de kerk gerestaureerd. De romaanse kerk had een enkel schip waarvan de westgevel en de noordmuur bewaard zijn gebleven, een tussenliggende overspanning, misschien vierkant, van een onvoltooid transept, en een koor met een platte apsis. de noordmuur van het schip, in kubisch puin, dateert waarschijnlijk uit de 11e eeuw en heeft nog een claustra onder een boog met kleine sluitstenen. De gevel heeft een breed halfrond portaal en een reeks arcades onder een kroonlijst met modillons. De Romaanse chevet is versierd met een triplet van dubbele traveeën die de crypte verlichten. De gotische vergroting van het koor is doorboord met ramen met flamboyante maaswerk. De kerk getuigt van de vele veranderingen die een gebouw door de eeuwen heen kan ondergaan.

Deze voormalige priorij- en parochiekerk is een van de weinige in het departement die preromaanse elementen heeft behouden.
De noordmuur van het schip is in feite een kleine eenheid en heeft de bijzonderheid dat hij wordt doorboord door een kleine halfronde travee met een claustrum, dat wil zeggen een opengewerkt stenen raam, kenmerkend voor een tijd waarin glas het voorrecht was van de rijkste parochies.
De nogal ruwe, tongewelfde crypte is ook typerend voor dit type architectuur. Uit een oorkonde uit deze periode blijkt dat de kerk toen een onderhorigheid was van de abdij van Savigny, in Normandië. Gedeeltelijk herbouwd tussen de 11e en 12e eeuw, waarin een bepaalde vorm van romaanse kunst tot bloei kwam genaamd "Saintonge Romaanse", is het met name begiftigd met een gevel met een enkele poort met vijf bogen en een dubbel koord, bekroond door een reeks arcades en modillions.
In de 15e eeuw werden belangrijke veranderingen aan het gebouw aangebracht, of het nu schade opliep tijdens de Honderdjarige Oorlog (de regio Mirambeau, aan de poorten van Guyenne, het toneel van bittere gevechten), of dat het verstrijken van de tijd zijn te sterk markeren.
Het koor werd aangepast en in het zuiden werd een gangpad gebouwd genaamd "van de Maagd": het heeft traveeën met ingewikkeld maaswerk, met blaasbalgen en vlekken, kenmerkend voor flamboyante gotiek. Het interieur is verdeeld in drie vaten door grote vierkante palen. Alleen het koor en de zuidelijke kapel zijn gewelfd, de rest is bedekt met een vrij ruw geraamte. Het werd tijdens de revolutie teruggebracht tot de functie van veevoederschuur, maar herwon zijn functie in 1815.
De bel, in brons, dateert uit 1631. Het is sinds 30 september 1911 geklasseerd als historisch monument als historisch object. Meer in het algemeen is de Saint-Martin-kerk sinds 4 juni 2002 geklasseerd als historisch monument1. Ze is opengesteld voor het publiek sinds de restauratie door Philippe Villeneuve, hoofdarchitect van historische monumenten.