Saksische godheden.

De Saksische tempel had oorspronkelijk de vorm van zeven standbeelden, waarschijnlijk van Rysbrack, die de zeven Noordse godheden voorstellen die hun namen gaven aan de dagen van de week, die rond een altaar in een taxusbosje waren geplaatst. De beelden waren oorspronkelijk in de buurt van Nelson's zetel (net ten noorden van het huis) vóór 1732, in 1749 stonden ze in een ring rond de gotische tempel en in 1777 waren ze op deze locatie.

Alle beelden zijn opgenomen in de verkoopcatalogus van 1921, maar slechts één, vrijdag in 1922 (dit is nu in Portmerion). dit verklaart misschien de enige overgebleven standbeeldbasis. De `vloer` van een van de Thornborough Romeinse grafheuvels werd hier in het midden van de 19e eeuw gereconstrueerd, hier is niets van terug te vinden.

De oorsprong van Lord Cobhams opdracht aan Rysbrack om zeven Portland-stenen beelden te maken van de Saksische goden die hun namen gaven aan de dagen van de week (Sunna, Mona, Tiw, Woden, Thuner, Friga en Seatern) ligt in het al lang bestaande geloof in de Germaanse wortels van de Engelse natie. Meer in het bijzonder werd geoordeeld dat de Saksen liberale opvattingen over de regering naar Groot-Brittannië brachten. Deze theorie werd uiteengezet door Richard Verstegen in A Restitution of Decayed Intelligence in Antiquities (1605), waarin de zeven goden werden geïllustreerd door gravures die Rysbrack de modellen voor deze beelden opleverden. Ze werden rond 1727 gesneden en een paar jaar later in verzen beschreven door Cobhams neef Gilbert West, die een genealogisch verband legde tussen oude en moderne 'Duitse' koningen: "Tiw, old Monarch of remotest Fame, Who led from Babel's Tow' rs de Duitse naam. En oorlogszuchtige Woden, beroemd om krijgsdaden, van wie de nobele lijn van de grote Brunswick voortkomt. "Stowe (1732)

De opdracht van Lord Cobham zou dus een viering van de idealen van de Britse vrijheid kunnen worden genoemd, belichaamd in de opvolging van Hannover.

De beelden van Rysbrack waren oorspronkelijk opgesteld in een cirkel rond een zevenzijdig altaar in de buurt van Nelson's Seat, op korte afstand ten westen van het huis. Toen de gotische tempel in de jaren 1740 werd toegevoegd, werden ze verplaatst om deze te begeleiden aan de oostelijke rand van het Hawkwell Field, maar in 1773 waren ze opnieuw gemigreerd naar een open plek in een eikenbos dichter bij de Queen's Temple, die bekend werd als de Wick (of 'Week') Quarter .......
heritagerecords.nationaltrust.org.uk/HBSMR/MonRecord.aspx?uid=MNA129271