Puente de Segovia

De weg naar Segovia, een van de belangrijkste toegangswegen naar Madrid, stak ooit de Manzanares over via de oudste brug van de stad, die sinds 1996 een monumentaal pand is. De bouw ervan in opdracht van Filips II begon in 1574 onder leiding van hofarchitect Gaspar de Vega, die het ontwerp voltooide en de voorwaarden voor de uitvoering bepaalde.
Na de dood van de architect in 1577 bleef alleen de fundering van de brug over, waarvan de verdere constructie nu werd overgenomen onder een nieuw ontwerp van Juan de Herrera. Deze verving het middeleeuwse ontwerp door de eerste moderne brugconstructie met een horizontale plaat. De brug heeft negen ogen met ronde bogen en is gemaakt van granieten blokken met reliëf.
In de loop van zijn geschiedenis heeft de brug verschillende reparaties ondergaan, waarbij gebruik werd gemaakt van vooraanstaande architecten in dienst van de stad. Bijvoorbeeld van 1935 tot 1943 in opdracht van het toegangswegen- en randbureau of na de Spaanse Burgeroorlog in opdracht van de gemeentelijke bouwautoriteit. Als onderdeel van dit laatste breidde ingenieur Vicente Olmos het planum uit van 8,65 naar 31 m door de brug te openen en in twee helften te verdelen.
Om de manzanares te kanaliseren, herstelde dezelfde architect de oorspronkelijke steunen van 1955 tot 1960. Voor dit doel werden pijlers blootgelegd en werden nieuwe zijopeningen met bijbehorende hellingen geplaatst. Vanwege de verstoring veroorzaakt door de stedelijke snelweg M-30 voerden de architecten Pérez-Aciego en Quesada in 1985 renovatiewerkzaamheden uit aan de toegangswegen en zijelementen.
Als onderdeel van het ontwerp van Madrid Río kreeg het hele gebied rond de brug een nieuw gezicht in de vorm van fonteinen, vijvers en promenades, passend bij de uitstraling en het nieuwe concept van het gebied.

Het werd in 1996 uitgeroepen tot cultureel erfgoed en is de oudste brug in Madrid, die over de Manzanares naar de Segovia-weg leidde, een van de belangrijkste toegangswegen tot de hoofdstad. De bouw ervan begon in 1574, volgens de voorziening van Filips II, en staat onder leiding van de Senior Meester van Werken van Zijne Majesteit, Gaspar de Vega, die de plannen maakte en de uitvoeringsvoorwaarden vaststelde.
Na de dood van de architect in 1577, met de brug in de fundamenten, nam Juan de Herrera de leiding over de werken en maakte nieuwe ontwerpen. Het verandert de middeleeuwse indeling en ontwerpt de eerste moderne brug: het niveau wordt horizontaal. De brug wordt gevormd door negen ogen in een halfronde boog en gebouwd met opgevulde granieten hardstenen.
De brug heeft in de loop van de geschiedenis verschillende reparaties ondergaan met tussenkomst van vooraanstaande architecten ten dienste van de stad. Tussen 1935 en 1943 werden ze besteld door het kabinet Toegang en Omgeving, en na de burgeroorlog door het hoofdkwartier van Openbare Werken. In opdracht hiervan breidt ingenieur Vicente Olmos de breedte van het dek uit van 8,65 naar 31 meter, waarbij de brug in tweeën wordt gedeeld en geopend.
Voor de kanalisatie van de Manzanares herstelde dezelfde ingenieur tussen 1955 en 1960 de oorspronkelijke verhogingen, waarbij hij pilaren opgroef en nieuwe zijmondingen met hun bassins toevoegde. Beïnvloed door de route van de M-30 in 1985, voerden de architecten Pérez-Aciego en Quesada werken uit om de ingangen en zijkanten te renoveren.
Met de oprichting van Madrid Río is actie ondernomen in het hele gebied rond de brug, door het te voorzien van bijbehorende fonteinen, vijvers en wandelpaden in overeenstemming met de esthetiek en het nieuwe ontwerp van het gebied.

Dit is de oudste brug in Madrid en steekt de rivier de Manzanares over op weg van Segovia, een van de belangrijkste toegangspunten tot de hoofdstad. De bouw ervan begon in 1574, volgens de bepalingen van Filips II, door bouwvoorman Gaspar de Vega, die de ontwerpen maakte en de uitvoeringsvoorwaarden vaststelde. Het werd in 1996 uitgeroepen tot een plaats van cultureel belang en is de oudste brug in Madrid, die de Manzanares overstak op weg van Segovia, een van de hoofdingangen van de hoofdstad.
Na de dood van de architect in 1577, met de brug nog maar op de fundamenten, nam Juan de Herrera de leiding over het project over en creëerde nieuwe ontwerpen. Hij veranderde de middeleeuwse ontwerpen en plande de eerste moderne brug: het verloop is horizontaal. De brug wordt gevormd door negen halfronde bogen en gebouwd met granieten hardstenen.
De brug heeft door de geschiedenis heen verschillende reparaties ondergaan, met tussenkomst van opmerkelijke architecten. Tussen 1935 en 1943 werd eraan gewerkt door de Gabinete de Accesos y Extrarradio en na de burgeroorlog door de Jefatura de Obras Públicas. In naam van laatstgenoemde heeft ingenieur Vicente Olmos de breedte vergroot van 28 naar 30 meter, de brug in tweeën gedeeld en geopend.
Tussen 1955 en 1960 herstelde dezelfde ingenieur de oorspronkelijke verhogingen voor de kanalisering van de Manzanares door pilaren op te graven en nieuwe zijbogen met de bassins toe te voegen. Omdat de brug werd beïnvloed door de indeling van de M-30, voerden de architecten Pérez-Aciego en Quesada in 1985 renovatieprojecten uit voor de toegangs- en zijwegen.
Met de oprichting van Madrid Río is het hele gebied rond de brug ontwikkeld, met fonteinen, vijvers en loopbruggen die passen bij de esthetiek en het nieuwe ontwerp van het gebied.