Passo di Praderadego

De top van de Praderadego-pas is behoorlijk begeerd, al was het maar omdat het klimmen hier (het geldt voor beide kanten, zowel de Treviso- als de Belluno-kant) erg vermoeiend is.

De kant van Treviso is constanter en het asfalt is in betere staat, maar het is meestal blootgesteld aan de zon, aan de andere kant moet je opletten voor beschadigd asfalt, vooral als je bergafwaarts gaat.

In juli 2017 vanuit Feltre/Belluno gereden als onderdeel van mijn eerste grote tour (Krumbach-Venetië via de Via Claudia Augusta). Het was de 6e dag van mijn tocht, ik had bij aanvang van de pas al 90 kilometer op de teller en de bestemming voor de dag was Pieve di Soligo aan de Treviso-kant. Als absolute "meerdaagse tour newbie" en "pass newbie" heeft de Passo di Praderadego mij gewoon volledig verpest. Ondanks de vele tours die er nu plaatsvinden, is het nog steeds een van de ergste ervaringen om daar met bagage te komen in de brandende julizon.
Iedereen die hem heeft gehaald, kan zich verheugen op een rustige, slaperige pastop en daarna genieten van de snelle afdaling met een prachtig uitzicht.
Een mijlpaal aan de Via Claudia Augusta vindt u hierboven ook.
Houd er bij het verlaten rekening mee dat de weg niet altijd in de beste staat is!