Castello Normanno di Squillace / Normannisches Schloss

Castello Normanno di Squillace / Het Normandische kasteel van Squillace
Het Normandische kasteel
Squillace Castle domineert het panorama vanaf het hoogste punt van het middeleeuwse dorp en waakt over de nederzetting en haar omgeving.
Het werd gebouwd door de Noormannen in de tweede helft van de 11e eeuw, aan het einde van de succesvolle veroveringscampagne in Calabrië tegen de Byzantijnen, die Zuid-Italië meer dan 5 eeuwen hadden bezet. Het Normandische tijdperk is zeker het belangrijkste voor Squillace, dat een moment van grote politiek-bestuurlijke, economische en religieuze ijver beleeft.
De muren vormen de contouren van de stad, die duidelijk herkenbaar zijn aan de kronkels die van het strand naar het hoger gelegen deel leiden. Van binnen heb je een spectaculair uitzicht over de stad en de hele golf.
Ondanks de aardbeving die Calabrië en Squillace in 1783 trof, zijn de structuur van het kasteel, het stenen metselwerk en het reliëfportaal met het wapen van de Borgia nog steeds duidelijk zichtbaar.
De kamers van het kleine kasteelmuseum zijn zeer interessant: in de zogenaamde "Warrior's Hall" bevinden zich, naast verschillende andere historische vondsten, de skeletten van twee strijders uit de 13e / 14e eeuw. Eeuw, die werden gevonden tijdens een opgravingscampagne door de Ecole francaise.
Tekst / bron: turiscalabria.it
turiscalabria.it/website/?lang=de&categoria=/wo/kusten/grune-flagge/&view_type=s&id=189&title=squillace.html

Het Normandische kasteel van Squillace
Squillace Castle domineert het dorp vanaf de top van de heuvel. Het werd gebouwd door de Noormannen in de tweede helft van de elfde eeuw aan het einde van de Calabrische verovering tegen de Byzantijnen, die de regio en Zuid-Italië in het algemeen meer dan vijf eeuwen hadden bezeten. Squillace was in de Normandische tijd het belangrijkste administratieve, politieke en religieuze bolwerk aan de Ionische kust. Hier schenkt Ruggero d'Altavilla San Bruno di Colonia de gebieden waarin het Charterhouse van Serra San Bruno wordt gebouwd.
De Normandische periode is zeker de belangrijkste voor Squillace, die een moment van grote politiek-bestuurlijke, economische en religieuze ijver beleefde.
Het begin van de dertiende eeuw is van fundamenteel belang voor de geschiedenis van Squillace: op dit moment wordt de nederzetting voor het eerst onder een graaf en in aanwezigheid van een castellanus gelogen. Onder Frederik II, aan wie we waarschijnlijk de bouw van de veelhoekige toren aan de oostzijde van de omheining te danken hebben, wordt de Castrum Squillacii vastgehouden door een castellanus non habens terram en tien bedienden. De situatie lijkt hetzelfde te zijn in het Anjou-tijdperk.
Vanaf 1256 werd het kasteel bewoond door verschillende families: de Lancia, de Monfort, de Del Balzo, de Marzano, tot 1485 toen het kasteel terugkeerde onder de directe controle van Frederik van Aragon, de toekomstige koning van Napels. In 1494 kwam het kasteel door huwelijk in bezit van de familie Borgia, wiens marmeren wapen het toegangsportaal domineert. De Borgia's, een zeer belangrijke adellijke familie van Castiliaanse afkomst, verhuisden in de twaalfde eeuw naar Italië, waar ze zich vestigden in Florence, Perugia, Siena, Rome, Napels. Het huwelijk vestigt de alliantie tussen paus Alexander VI. Borgia en Alfonso II van Aragon: Goffredo Borgia, broer van de veel bekendere Lucrezia, slechts 13 jaar oud, en Sancha van Aragon, de geboortedochter van de koning, zijn getrouwd. De familie Borgia bestuurde het kasteel tot 1729 toen het bij gebrek aan erfgenamen weer onderdeel werd van het koninklijk domein. Squillace werd in 1755 gedegradeerd tot Marchesato en overgedragen aan de familie De Gregorio die het kasteel bezat tot 1783 toen een hevige aardbeving het hele dorp schudde en verwoestte.
Tekst / bron: il Uoghi di Cassiodoro
iluoghidicassiodoro.it/i-musei/il-castello-normanno-di-squillace