Aussichtspunkt auf der Binnendüne

Voor u ligt een van de grootste binnenlandse duinen van Duitsland: de Waltersberge. Op hun hoogste punt torenen ze op bijna 33 meter hoogte uit boven Lake Storkower. Zo heb je ook zonder uitkijktoren een prachtig panoramisch uitzicht over de streek.

Ze ontstonden aan het einde van de laatste ijstijd, ongeveer 14.000 jaar geleden. Uit de grote dalzandgebieden, die toen nog vrij waren van begroeiing, werd door de wind door de wind fijnkorrelig zand naar buiten geblazen en op obstakels dicht bij de grond afgezet. Zo ontstonden de Storkow-duinen op een oppervlakte van 16 hectare.

De hellingen van de Waltersberge werden al vroeg als wijngaarden gebruikt. In 1735 werd er ongeveer 6,6 hectare wijn verbouwd, wat resulteerde in ongeveer 8 vaten wijn. Met de toename van het bosbouwgebruik en de handel over lange afstanden verdween de wijngaard geleidelijk.

Van 1906 tot 1943/44 was hier een kalkzandsteenfabriek. Het benodigde zand werd gewonnen uit de voormalige wijngaard, parallel aan de Reichenwalder Straße. In de beginperiode werd jaarlijks ongeveer 75.000 kubieke meter zand gewonnen. De kalksteen kwam per schip uit Rüdersdorf en de geproduceerde stenen werden over het water naar Berlijn vervoerd. De fabriek beschikte over een eigen rederij met 3 stoomsleepboten en 18 Finowmaß-schepen. De fabriek beschikte ook over een eigen draadtrekerij, die in 1929 werd omgebouwd tot naaimachinefabriek.

Slechts een klein deel van het in 1990 als natuurgebied aangewezen gebied is boomvrij. In deze waardevolle open gebieden zijn droge en korstmosgraslanden bewaard gebleven, zoals deze het gebied waarschijnlijk karakteriseerden nadat de ijsmassa's zich hadden teruggetrokken. Op de zuidelijke hellingen groeien talloze planten die zeldzaam zijn geworden, zoals het blauwgroene iriserende gras (Koeleria glauca), de watervlieg (Silene otites) en de zandtijm (Thymus serpyllum).

Een zeldzaam natuurmonument en een prachtige plek als er niet te veel mensen zijn.