Wall Poem by ALBERT VERWEY

Gedicht van ALBERT VERWEY, Amsterdam 1865 - Noordwijk 1937
Het gedicht hangt op een muur in de achtertuinen van Rapenburg 70. De beste toegang is via de Begijnhoff direct naast het hoofdgebouw.Van muurgedichten.nl
Albert Verwey werd geboren als zoon van meubelmaker beschermheer Jan Verweij en Wilhelmina Frederika van der Vijgh. Zijn ouders stierven jong: zijn moeder toen Albert nog maar vijf was, en zijn vader toen hij dertien was. Op de middelbare school kwam hij in contact met dr. Willem Doorenbos, een leraar Nederlands, die een bijzonder talent in hem herkende. Doorenbos stelde de jonge Verwey voor aan de dichter Frank van der Goes, een oud-leerling van hem, en via Van der Goes leerde Verwey Willem Kloos kennen, die zich als zijn mentor vestigde.- Bruiloft- Verwey trouwde in 1890 met Kitty van Vloten, met wie hij zeven kinderen kreeg. Het was een buitengewoon gelukkig huwelijk. Dat was eind 19e eeuw in literaire kringen niet vanzelfsprekend; meerdere vrienden van het echtpaar Verwey, zoals Frederik van Eeden, vonden het geluk niet in de liefde. Het echtpaar vestigde zich in Noordwijk, in 1890 nog een eenvoudig vissersdorpje dat zich al in 1937, het sterfjaar van Verwey, tot badplaats had ontwikkeld. Hun huis, Villa Nuova (helaas afgebroken), stond bovenop een duin. Hier ontvingen de Verweys vele tijdgenoten uit binnen- en buitenland.- Schrijver en dichter - Verwey was een bijzonder productief schrijver. Hij schreef meer dan 2000 gedichten, maar ook romans, verhalen en essays. Hij was ook zeer actief als redacteur van verschillende tijdschriften. Met deze activiteiten genereerde hij zoveel inkomsten dat hij zijn omvangrijke gezin kon onderhouden en ook behoeftige tijdgenoten financieel kon ondersteunen, zij het bescheiden. Verwey stierf in zijn geliefde Noordwijk. Zijn vrouw overleefde hem acht jaar en zorgde voor zijn literaire nalatenschap.Origineel in het Nederlands
STOA
Wie de slag van 't zwemmen en de kunst
Zich door golven te doen geleerd
Kreunt zich langer om ongunst noch gun
Van 't Getijde. 't Onvermijdbre zinken
Beangst hem niet. Het bittere te drinken
Is aan 't eind misschien het dan begeerde.
=============================
Engels van muurgedichten.nl
STOA
Hij die de slag van het zwemmen heeft geleerd
En de kunst om door golven gedragen te worden
Kreunt niet langer om ongenoegen of gunst
Van het getij. De onvermijdelijkheid van zinken
Maakt hem niet bang. Het meest bittere om te drinken
Misschien wel het meest gewenst op het einde.Vertaling: Emma Knapper