Grensmarkering of "menhir

Grensmarkering of "Menhir" in de buurt van FarschweilerDe 3,3 m lange steen van gelaagd kwartsiet met kwarts is niet verwerkt. Grote en kleine blokken van dit type komen regelmatig voor als verweringsresten van kwartsaders in de Hunsrück. Deze steen werd op dit punt echter door mensen opgericht als een opvallende "monoliet" (Grieks: enkele steen). Toen de nog herkenbare grensmuur werd gebouwd, is de oude stenen stèle waarschijnlijk al in de 19e eeuw verwijderd. De fundamenten van de oorspronkelijke locatie waren niet meer te vinden. De bosgrens die de steen markeerde, gaat terug tot 1800 en is waarschijnlijk veel ouder. De ruwe stenen stele diende zeker als grensmarkering. Het is een spannende vraag of de steen eerst als grenssteen is opgericht of dat hij hier eerder heeft gestaan en vervolgens is gebruikt om een grens aan te geven. Vanaf de jongere steentijd, in het 4e - 3e millennium voor Christus, is het plaatsen van "megalieten" (Grieks: grote stenen) vooral bekend in grote delen van West-Europa. Deze steles, geplaatst met een religieuze achtergrond, duiden vermoedelijk figuren aan en worden ook wel "Menhir" (Langsstein in het Bretons) genoemd. Vergelijkbare monolieten zijn niet zo zeldzaam in de regio onder de namen "Langenstein", "Breitenstein" of ""Hinkelstein". Er zijn slechts 5 vertegenwoordigers bekend ten noorden van het Osburger Hochwald. In 1979 werd de fundering van een 2,3 m hoge stele "Bei den Huebeln" onderzocht door het besluit. Het bleek duidelijk een herkenningspunt te zijn dat pas in de 17e eeuw werd geplaatst. Bij het aanschaffen van zo'n grenssteen had men een oudere steen kunnen gebruiken. Sommige Keltische grafheuvels, zoals ze zich in de directe omgeving bevinden, werden bekroond door stenen steles die oorspronkelijk de doden moesten symboliseren. Tekst Heimat und Verkehrsverein Farschweiler e.V.

Een mooie plek in de herfst. Prachtige kleuren en een geweldige sfeer in de mist