Theutbirgbasilika

De kerk van Theutbirg of Teutbirg in loco qui dicitur Nivora (“op de plaats genaamd Nivora”) werd voor het eerst vermeld in documenten in 778, maar werd ruim vóór dat jaar gebouwd.

Deze eigen kerk, die aan het Lorsch-klooster werd geschonken door een “eerbiedwaardige vrouw” (venerabilis matrona) genaamd Teutbirg (“Gewijd aan God”), kan waarschijnlijk worden geïdentificeerd met de huidige Teutbirg-basiliek.

De Teutbirgbasiliek was vóór de schenking waarschijnlijk verbonden met het Lorschklooster.
De kleine kerk bestond slechts tot het begin van de 9e eeuw en werd waarschijnlijk verlaten toen de focus van de nederzetting Nauborn verder naar het noorden verschoof.

De overblijfselen van de muur werden pas in 1927 ontdekt door Karl Schieferstein.
De kerk was ongeveer 20 meter lang en 6 meter breed en had een eenvoudige plattegrond, bestaande uit een voorkamer, een kerkzaal en een verzonken koor met een halfronde, verzonken apsis.
Ten zuiden van de voorkamer bevond zich een kleine kluis.
Aangenomen wordt dat de stichter Theutbirg zelf in de kluis naast de kerk woonde, afgezonderd van de wereld en een godvruchtig leven leidde.

Rondom de kerk lag een begraafplaats.
De graven werden richting de kerk aangelegd. Tijdens de opgraving werden 14 graflocaties geopend en werden slecht begraven lijken blootgelegd.
Ze zijn hier destijds begraven zonder doodskisten of sieraden.

Op de bijbehorende begraafplaats zijn naast botten enkele scherven van schepen uit de periode tussen 700 en 780 en een ijzeren bijl gevonden. Aangenomen wordt dat hier ook een klein akkertje lag.

Kerkruïnes die de moeite waard zijn, waarvan alleen de funderingsmuren bewaard zijn gebleven.

Helaas zijn alleen de fundamenten van de Teutbirg-basiliek overgebleven. De structuur van het koor, de kerkzaal, de voorkamer en de hermitage is duidelijk zichtbaar.