Grote Kerk Breda

De Grote Kerk Breda is een icoon van de stad, belangrijk rijksmonument en één van de vier topmonumenten van Brabant. Gebouwd in de vijftiende eeuw op initiatief van de voorvaderen van het Nederlandse Koninklijk Huis zijn er in de kerk indrukwekkende beeldhouwwerken, grafmonumenten en gewelf- en muurschilderingen te zien.

De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk is het belangrijkste monument van Breda. Zij heeft bovendien een nationale betekenis. Een onderdeel van de kerk wordt gevormd door de Prinsenkapel, die het mausoleum is van de vroege voorvaderen van de Nederlandse koninklijke familie, het geslacht van Nassau-Dillenburg.

De kerk staat in het centrum van Breda aan de Grote Markt. Het is een kruisbasiliek in de stijl van de Brabantse gotiek, die in de loop der tijd meerdere malen is gerestaureerd.

De kerk is hét herkenningspunt van Breda. De toren van de kerk, met zijn 97 meter hoog al van ver zichtbaar, is op sommige dagen te beklimmen. Boven is er een uitzicht over de Grote Markt en de stad. Het kerkgebouw is gratis te bezichtigen en wordt tegenwoordig voornamelijk gebruikt voor concerten, cursussen, symposia, beurzen, modeshows, schoolexcursies, tentoonstellingen en als restaurant.

De kerk is sinds 1637 protestants. Er wordt tegenwoordig nog tien maal per jaar een kerkdienst gehouden. Ook vinden er regelmatig doopsels, huwelijksvieringen, herdenkingsdiensten en uitvaarten plaats.

Zowel door haar bouw als door haar ligging wordt de kerk tot een van de mooiste van Nederland gerekend. Als voorbeeld van de Brabantse gotiek is zij in Nederland het meest gave en elegante, hoewel minder bekend dan de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch. De kerk staat in de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990.

Bron Wikipedia

Het praalgraf van Engelbrecht II van Nassau en zijn vrouw Cimburga van Baden staat in Prinsenkapel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Breda.

Het praalgraf, opgericht na 1530 door graaf Hendrik III van Nassau bestaat uit een: zwartmarmeren zerk met liggend in een natuurlijke houding op hun doodsbed, de beide beelden van de overledenen vier knielende figuren uit albast dekplaat met de uitrustingsstukken van de graaf, ook uit zwart Belgisch marmer en albast.
In de grafkelder liggen tot Willem van Oranje alle Bredase Nassaus, inclusief de eerste Prins van Oranje, René de Chalon. Willem van Oranje, die in 1584 in Delft werd vermoord, had zijn laatste rustplaats ook in de Grote Kerk gereserveerd, maar toen hij werd doodgeschoten, was Breda in Spaanse handen. Willem werd in delft bijgezet en na hem bijna alle Oranje-Nassaus. Zijn eerste vrouw, Anna van Buren en hun dochtertje liggen wel hier in de grafkelder.

Info over grafkelder: Onder dit praalgraf bevond zich een holle ruimte. De vloer werd in 1937 opengebroken en men (her)ontdekte een grafkelder. Deze kelder was bekend uit de literatuur en het testament van Willem van Oranje.

In deze grafkelder stonden op ijzeren bokken vier loden kisten, drie grote en één kleine. In een van de kisten waarop 1538 Henri III Comte de Nassav stond, lag het gebalsemde en in linnen doeken gewikkelde lichaam van Hendrik III.

In de andere kist werd het skelet van René van Chalon, de zoon van Hendrik III, gevonden. Van het twee meter lange lichaam was het sleutelbeen verbrijzeld en ook de beenderen daaromheen waren zwaar beschadigd. Réne van Chalon overleed op 25-jarige leeftijd tijdens een veldslag aan een slagaderlijke bloeding als gevolg van een granaatontploffing. Zijn hart en ingewanden rusten in de kapel van Bar-le-Duc.

Op de kist stond een loden trommel met daarin de stoffelijke resten van Maria, een in de wieg gestorven dochter van René van Châlon en Anna van Lotharingen. In de derde kist lag Anna van Buren, de eerste vrouw van Willem van Oranje, begraven. In het kleinste kistje lag hun jongste dochtertje Maria. Zij stierf toen zij een jaar was. Er was ook een tonnetje met gebalsemde ingewanden. De ton stond naast de kist van Anna van Buren.

De stoffelijke resten werden in nieuwe bronzen kisten gelegd en de grafkelder werd weer zorgvuldig afgesloten met een sluitsteen.

Eigenlijk had Willem van Oranje ook in deze grafkelder begraven moeten worden. Hij stierf na een moordaanslag in 1584 te Delft. Omdat Breda toen in Spaanse handen was, dus vanuit Delft niet te bereiken, werd zijn kist in de Nieuwe Kerk in Delft geplaatst. Hij kreeg daar later een plaats in een nieuwe grafkelder van Oranje-Nassau. Dat is sindsdien de laatste rustplaats voor leden van het Huis van Oranje en het Koninklijk Huis.

In aanwezigheid van koningin Wilhelmina, die steeds zorg heeft gedragen voor de graven van haar voorouders, is de kelder op 14 september 1938 weer gesloten. Op de nieuwe sluitsteen staat de volgende tekst:

SLUITSTEEN VAN DE GRAFKELDER
VAN DE LAATSTE LEDEN DER GESLACHTEN
VAN NASSAU EN ORANJE-NASSAU
DIE TE BREDA ZIJN BIJGEZET.
Daaronder staan de namen en de sterfdata van de vier bijgezette Nassau's.