Rifugio Auronzo

Het is echt een bijzondere ervaring om de nacht door te brengen in het Auronzo-toevluchtsoord, gelegen op 2.333 meter boven de zeespiegel, en de bergen te bewonderen bij zonsopgang en zonsondergang. Zelfs tijdens mistige dagen wacht je even en de wind zorgt er nog steeds voor dat je geweldige uitzichten hebt. Natuurlijk biedt een heldere hemel het beste zicht. Vanaf de locatie van de berghut kijk je uit over de hele vallei en in welke richting je ook kijkt, alles ziet er adembenemend uit.

Het Auronzo-toevluchtsoord is ook strategisch gepositioneerd voor toegang tot de Tre Cime di Lavaredo, de beroemdste toppen in dit gebied. Het is absoluut mogelijk om hier te rennen. Als je vanuit het zuiden komt, is het terrein behoorlijk steil; richting het oosten en westen is het vlakker. De Three Peaks bevinden zich in het noorden.

Het toevluchtsoord Auronzo is een toevluchtsoord gelegen nabij de splitsing van Longères, in de gemeente Auronzo di Cadore, in de provincie Belluno, op 2.333 m boven de zeespiegel.
Het vertegenwoordigt het startpunt voor de zeer beroemde en mooie wandeling naar de drie toppen van Lavaredo.

Het Auronzo Refuge is een toevluchtsoord in de Alpen, gelegen op 2.333 m boven de zeespiegel, vlakbij de Longères-vork. Het beschikt over 25 kamers met in totaal 99 bedden. De structuur wordt rechtstreeks beheerd door de CAI-sectie van Auronzo. Het heeft een grote eetkamer met 130 zitplaatsen, waarvan de grote ramen een prachtig uitzicht bieden op de Cadini di Misurina. Het bevindt zich op een strategische positie voor toegang tot de Tre Cime di Lavaredo en is een halte aan de Alta Via n. 4 "by Grohmann", evenals het startpunt voor suggestieve wandelingen op grote hoogte.

De geschiedenis begint tussen het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, toen de Oostenrijkers begonnen met de bouw van de eerste toevluchtsoorden in het gebied. Als reactie hierop begon de Cadorina-afdeling van de Italiaanse Alpenclub, met de hulp van de gemeente Auronzo, in 1912 met de bouw (ontworpen door de ingenieur Giuseppe Palatini) van wat de Longeres Refuge zou worden. Kort voor de voltooiing ervan, bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, werd het bouwwerk gebombardeerd. Toen de vrede eenmaal was wedergekeerd, hervatte de sectie de bouw en werd het gebouw op 2 augustus 1925 ingehuldigd. Het werd omgedoopt tot de Principe Umberto Refuge, als eerbetoon aan de toenmalige kroonprins. Met de komst van de Republiek werd het toevluchtsoord vernoemd naar Bruno Caldart, een jonge berggids die van Cima Piccola di Lavaredo viel. In april 1955 werd het toevluchtsoord door brand verwoest en dankzij de toenmalige voorzitter van de plaatselijke afdeling Silvio Monti werd het weer gerestaureerd en uitgebreid, waardoor het zijn huidige naam kreeg. De inhuldiging vond plaats op 16 juli 1957. Door de jaren heen is het een referentiepunt geweest voor veel beroemde bergbeklimmers, zodat het een rijk compendium vertegenwoordigt van de bergbeklimgeschiedenis van de vorige eeuw. Onder de vele Karl Prusik, Ludwig Preuss, Severino Casara, Angelo Dibona, Emilio Comici, Giuseppe en Angelo Dimai, Riccardo Cassin, Gino Soldà, Ettore Castiglioni, Dieter Hasse tot de afgelopen jaren met de heldendaden van Hans Kammerlander, Christoph Hainz en de Thomas broers en Alexander Huber.

rifugioauronzo.it