Baiersröderhof

De Baiersröderhof was in 1139 eigendom van het klooster Ilbenstadt. Voor de heren van Carben zijn hier 1385 en 1404 rechten gedocumenteerd, die ze hadden als een leengoed van het kasteel van Hanau. De Baiersröderhof maakte deel uit van het kantoor Windecken der Herrschaft en vanaf 1429 Graafschap Hanau, vanaf 1458: Graafschap Hanau-Münzenberg. Kerkelijk behoorde de boerderij tot de parochie van Marköbel. Het graafschap Hanau-Münzenberg trad aanvankelijk toe tot de lutherse denominatie tijdens de Reformatie en werd vanaf 1597 hervormd. In 1634 woonden er vier families in de boerderij. Met de dood van de laatste Hanau-graaf, Johann Reinhard III., In 1736 viel de Baiersröderhof - samen met het hele graafschap Hanau-Münzenberg - in het landgraafschap Hessen-Kassel, waaruit het keurvorstendom Hessen aan het begin van de 19e eeuw. In 1802 kochten de graven van Leiningen-Westerburg de boerderij en verkochten deze vervolgens aan Kurhessen, waar het een staatsdomein werd.
Tijdens de Napoleontische periode stond het Baiersröder Hof vanaf 1806 onder Frans militair bestuur, behoorde het van 1807 tot 1810 toe aan het Prinsdom Hanau en vervolgens van 1810 tot 1813 aan het Groothertogdom Frankfurt, departement Hanau. Het viel toen terug naar het electoraat van Hessen. Daar, met de administratieve hervorming van het electoraat van Hessen in 1821, waarbij het electoraat van Hessen werd verdeeld in vier provincies en 22 districten, werd de rechtbank toegevoegd aan het nieuw gevormde district Hanau. In 1866 werd het electoraat - en daarmee de Baiersröderhof - na de Duits-Oostenrijkse oorlog geannexeerd door Pruisen en vormde nu een landgoeddistrict. In 1895 woonden hier 37 mensen. In 1928 werden de landhuizen in Pruisen opgeheven en het Baiersröder Hof werd toegewezen aan Marköbel. Na de Tweede Wereldoorlog lag het in de deelstaat Hessen. Met de regionale hervorming in Hessen kwam de boerderij in het nieuw gevormde district Main-Kinzig te liggen.