Alcalfar

Vele eeuwen geleden stond op het vredige eiland Menorca de ‘Alcafar Wachttoren’ trots op de kliffen met uitzicht op de Middellandse Zee. Het was een warme zomermiddag toen de bewoners van de toren de gloed van kaarsen aan de horizon zagen. Het bericht had hen bereikt dat Barbarijse piraten van plan waren de kust te plunderen, en ze wisten dat ze voorbereid moesten zijn.De bel van de toren begon verwoed te luiden, en dorpelingen uit nabijgelegen steden haastten zich om onderdak te zoeken in de toren. De mannen en vrouwen van de plaats, gewapend met rudimentaire verdedigingswapens, verenigden zich in solidariteit om hun huizen en hun levens te beschermen.De Barbarijse piraten naderden met hun zwartzeilschepen en wapperende vlaggen de kust van Menorca. De bemanning van de "Alcafar Watchtower" keek met een mengeling van angst en vastberadenheid naar de naderende vijandelijke schepen. De stemmen van de dorpelingen echoden door de lucht en voegden zich bij hun gebeden en gefluister van moed terwijl ze wachtten op de onvermijdelijke confrontatie.Terwijl de piraten van boord gingen en richting de kust trokken, wachtten de verdedigers van de toren zwijgend, klaar voor de confrontatie. De torenleider hief zijn zwaard en moedigde iedereen aan om stand te houden. Het geluid van de oorlogstrommels van de piraten weergalmde in de bries terwijl ze zich voorbereidden op de botsing.De strijd was intens en hevig. De dorpelingen vochten met een passie die voortkwam uit liefde voor hun land en hun dierbaren. Pijlen en projectielen vlogen door de lucht terwijl de toren een bastion van verzet werd. De verdedigers gebruikten sluwe tactieken en hun kennis van het terrein om de binnenvallende piraten op afstand te houden.