Henslerstüble Seilbahn

Henslerstüble-kabelbaan, Schnifis
De ontberingen van het leven in het bergboerengehucht Schnifisberg op een hoogte van bijna 1400 m, zonder wegverbinding naar het dal, konden een meisje, hoe dicht bij de natuur ook niet overtuigen, te trouwen met een jongen die daar woonde, en dwong meer en meer boeren op te geven hun boerderijen en een baan in het zoeken naar de “beschaafde wereld”. Het gebrek aan vrouwen uitte zich in het aantal kinderen als volgt: Het was aan het begin van de 20e eeuw. Er waren nog ongeveer 30 kinderen op de Schnifisberg, dus dit aantal was in 1955 gedaald tot 1 kind.
Er moest iets gebeuren om de emigratie en het gebrek aan vrouwen op de Schnifisberg een halt toe te roepen. Initiatief en moedige boerengeesten accepteerden de situatie niet, maar zochten naar oplossingen. Bij de aanleg van een weg - het oorspronkelijke idee - zouden er voertuigen moeten worden aangeschaft, zou iedere boer zijn rijbewijs moeten halen en in de winter zou je meestal nog afgesloten zijn van de rest van de wereld. Peter Rauch, beheerder van het Schnifner-pakket Bassig, en de burgemeester van het Schnifner-pakket, Eduard Fischer, waagden het gekke idee om een kabelbaan te bouwen. Na veel overreding spraken de meeste betrokken boeren zich uit voor dit ambitieuze project, terwijl voor hen duidelijk was dat de uitvoering alleen kon worden gerealiseerd door aandelen te kopen. Zo gezegd zo gedaan, in 1949 benaderde de deelstaatregering voor het eerst de deelstaatoverheid voor technische en financiële hulp voor dit ambitieuze project.
In 1953 bereikten Eduard Fischer en Peter Rauch uiteindelijk niet alles in Bregenz, maar ze kregen wel de goedkeuring van de deelstaat Vorarlberg om veertig procent van de bouwkosten van een "kabelbaan met beperkt openbaar vervoer" bij te dragen. Er bleef minimaal 60% van de totale kosten over, die uit verschillende zakken moesten worden gehaald. Het leeuwendeel van deze 60%, die werd opgesplitst in 100 eigendomsaandelen, werd opnieuw overgenomen door de 12 boerenfamilies uit Schnifnerberg, 60% afhankelijk van grootte en hoogte, 34% door de Schnifis-gemeenschap, 4% door de zuivelcoöperatie en 2% door de consumentenvereniging Schnifis. Na de oprichtingsvergadering van de "Schnifis-Schnifisberg-kabelbaanvereniging" in 1955 zouden er nog vijf jaar verstrijken voordat de kabelbaan kon worden gebouwd. Vijf jaar waarin de locaties van de berg- en dalstations, routes en technische vereisten werden gepland. Vijf jaar waarin de Schnifisbergers eigenlijk alleen standhielden omdat ze een doel, een uitweg, de op handen zijnde verandering in hun moeilijke levensomstandigheden voor ogen hadden.
opening
Op Paasmaandag 3 april 1961 om 14.00 uur werd de Schnifisbergbahn met een ceremonie bij het dalstation ingehuldigd. Peter Rauch als voorzitter, Stefan Amann als burgemeester van Schnifis en gouverneur Ulrich Ilg prezen het teamwerk in hun toespraken, abt Inheidi von Einsiedeln en pastoor Engelbert Ursprung vroegen om Gods zegen en toen was het tijd om te zeggen: "Maak de weg vrij!" talrijke bezoekers.
Tekst: Henslerstüble-kabelbaan, Schnifis
henslerstueble.at
seilbahn-schnifis.at/geschichte

Aardig personeel, het eten is ook heerlijk :-)